donderdag 24 januari 2013

Nieuw! Haaien aaien


Laatst werd Jaws op de tv herhaald. Treurig, want die film is hopeloos achterhaald. Jaws gaat ervan uit dat haaien gevaarlijk zijn. Sinds ik sportclubtvkijk weet ik dat we hier tegenwoordig heel ander over denken.
Er is een nieuwe trend, in ieder geval in de VS, ik heb het in verschillende programma's gezien. Tegenwoordig zwemmen we niet in paniek weg als we een haai zien (en zijn we te laat), nee, als er ergens haaien zijn, springen we ertussen. Dat geldt in ieder geval voor sportieve jongemannen. Iedere zichzelf respecterende gebruinde Amerikaan heeft één grote droom: tussen de haaien zwemmen. Met als reden - en ik citeer nu - 'het zijn zo'n lieve beesten'.
Dat wil ik best geloven, dat betekent volgens mij niet per se dat je ertussen moet springen, maar ik ben van de Jaws-generatie.
Een van deze mannen legde uit waarom hij het deed. Niet vanwege de sensatie, wauw!, maar vanwege de kennis die hij erdoor opdeed.
Het gaat als volgt: de mannen trekken een pak aan. Soms een beschermend pak. Daarin zou je veilig moeten zijn, hoewel de mannen die hem dragen daar niet van overtuigd zijn. 'Ik ben benieuwd hoe het voelt als een haai agressief wordt, wauw, ik ben benieuwd hoe het voelt als hij mijn hand eraf bijt.'
Maar het moge duidelijk zijn: zo'n pak is voor watjes. De echte gebruinde jongeman duikt onbeschermd.
'Het voelt best wel gek, als hij agressief wordt, dan ben ik er geweest,' legde een van hen uit.
Maar het ging hem om de kennis en daar had hij veel voor over. Hij wilde vooral bewijzen dat haaien ook heel lief kunnen zijn. Zoals gezegd geloof ik dat wel. Zelfs als een haai je aanvalt, kan hij op andere momenten best lief zijn, maar ik spreek vanuit een huis waar zich nog geen goudvis bevindt.
Het gaat de mannen overigens niet alleen om het zwemmen tussen de haaien, het is de bedoeling dat ze de beesten aaien en als het een beetje lukt ook hypnotiseren. Daar zijn sommige haaien niet van gediend.
In één geval probeerde een gebruinde man een haai te aaien, maar die haai was chagrijnig en hapte naar hem.
In de terugblik zei de man opgelucht: 'Wauw! Ik dacht even dat ik er geweest was. Maar het gaat me niet om de sensatie. Nu weten we een hele hoop meer.'
Wat we nu allemaal wisten, vind ik moeilijk te verwoorden. Het moet iets zijn als: als er een haai naar je hapt, zorg dan dat je je hand wegtrekt.

maandag 21 januari 2013

Overtuigende kleren




Laatst zag ik met sporten het programma dr Oz, (de naam weet ik niet precies). Het leek me in eerste instantie een wat onbetrouwbare gebruinde Amerikaan die producten kwam aanprijzen en andere twijfelachtige adviezen gaf. Zo adviseerde hij welke dagcrème we moeten gebruiken, ongetwijfeld die van zijn beste sponsor. Daarna woog hij een gifgroen poeder af, met aan de andere kant van de weegschaal wat fruit. Hij deed er net zo lang poeder bij tot het even zwaar was als het fruit. Wat hij er precies mee wilde aantonen,  heb ik niet helemaal begrepen, maar volgens mij was zijn conclusie iets als: even zwaar, dus zeker zo gezond.
Hij had een vlotte babbel, maar daar kijk ik wel doorheen. Overtuigender van dr Oz was zijn kleding. Hij droeg geen witte jas, zoals je zou verwachten, o nee. Dat is namelijk iets dat wasmiddelenverkopers dragen. Dat was hij niet, hij ging verder. Hij droeg een operatiepak.
Ik was om, want wie daar op komt, heeft net even langer in de collegezaal rondgehangen.
(Een foto van mij met mijn kleren. Zeker geen operatiepak, ik draag zoveel mogelijk warms over elkaar heen.)

woensdag 9 januari 2013

Warm en intiem


De laatste keer dat ik sportte zag ik een programma over Oprah die de moeder van Michael Jackson interviewde.
Hoe leg ik dit uit?
Je zag dus niet het interview zelf, het programma ging over dat interview. We zagen Oprah op het interview terugblikken ('Dit was een moeder! Dit was de liefste, meest normale mens dat ik ooit had ontmoet!'), we zagen de opnameleider die herinneringen ophaalde ('Het was héél spannend, zou de moeder gaan praten?'), we zagen andere aanwezigen (Óprah bouwt snel een warme band op.') En we zagen hoe Oprah de hand van de moeder vasthield en die minutenlang niet meer losliet.
Er was ook een man bij het gesprek aanwezig, waarover Oprah zich erg verbaasde. Dat begreep ik niet helemaal, want het was de vader van Michael, maar blijkbaar was hij niet uitgenodigd. Hij had Michael in het verleden geslagen, iets waarvan ook de moeder nu zei 'vroeger wist je niet beter'. Enfin, hij zat er en Oprah liet hem iets zeggen, omdat hij dat 'blijkbaar heel graag wilde'. Wat hij zei, kwamen we verder niet te weten.
Ook de kinderen kwamen bij het gesprek zitten en zeiden 'ontroerende' dingen over hun vader, zodat we 'Michael leerden kennen zoals we hem niet kenden'.
Die 'we' dat zijn dan de mensen die het interview te zien krijgen, want de 'wij' die naar dit programma keken, moesten het met deze mededeling doen.
Tot slot bleef Oprah eten. Ik weet niet wat ze aten, ik weet alleen dat de moeder het een grote eer vond en Oprah ook. Ik heb altijd het idee dat de eer voor een van de twee partijen het grootst moet zijn, maar in dit geval kwam ik er niet achter wie dat was. (Achteraf denk ik dat de grootste eer voor de moeder was, want het programma werd uitgezonden op The Oprah Network.)
Aan het eind van de aflevering riep Oprah emotioneel: 'Waar is de camera, ik wil afscheid van moeder nemen, ze is zo warm!'
En bij het afscheid zei Oprah het meest intieme dat Oprah tegen een moeder van Michael Jackson had kunnen zeggen. De moeder leek er diep door ontroerd te zijn. Of ze geloofde het niet. Of ze had er geen zin in, heel precies weet ik dat eigenlijk niet, in ieder geval waren wij met stomheid geslagen. Oprah zei: 'Ik zou wel een keer met u willen praten zonder camera's erbij. Echt waar, ik zou een keer langs willen komen zonder camera's.'


zaterdag 5 januari 2013

Buitenaards leven, het bewijs...


Ik sport, ik geef het toe. En op de sportschool staan er altijd tv's aan. Ik kijk er zenders die ik amper ken. En ik vind het enig. Er gaan werelden voor me open.
Zal ik, bij gebrek aan lust om over mijn eigen leven te schrijven, wat programma's navertellen? Zoals het programma dat ik net zag over buitenaards leven.
Een wetenschapper zat om tafel met de televisiemaakster en nog wat enthousiaste mannen om hen het bewijs te laten zien van buitenaards leven. Het zat in een doosje dat midden op tafel stond.
Hij deed de deksel van het doosje.
Daar deed hij best lang over, al die programma's doen vaak lang over dingen die ik thuis heel snel kan. Vervolgens werd er uitgebreid ingezoemd op de verbaasde, ontstelde en opgewonden gezichten van de mensen aan tafel. Tot slot zoemde de camera eindelijk in op de inhoud van het doosje.
Er lag een skeletje in.
'Dit heb ik nog nooit gezien,' zei de wetenschapper. 'Het is niet van een mens en niet van een dier.'
Ik kon het ook niet thuisbrengen, maar ik weet wel meer niet en in het onbekendste geval, kan het nog gaan om een mutatie, maar let niet op mij. Volgens de wetenschapper was het dus geen van twee, dus moest het om een buitenaards wezen gaan.
Die conclusie, daar was ik niet opgekomen. Maar ik ben dan ook geen wetenschapper.
De wetenschapper had meer pijlen op zijn boog, want kijk maar: het wezen leek op ET.
En ET komt ook van een andere planeet. Vandaar.
Hij ging het bewijzen.
Maar de jongelui waren al overtuigd.
Diep ontroerd, stapte ik van mijn fiets af. Ook ik hoef geen bewijzen meer, ik heb er niets tegenin te brengen.
En dat ET bestaat, weet ik ook. Kijk maar, ik heb er zelf een foto van.