donderdag 23 juli 2015

Roger zonder lijst



Ik heb weer een telemarketeer op de kast gekregen, al snel wilde hij ophangen. En ik had er nog wel zo'n zin in.
Het gesprek begon kalm: 'Met Roger van DBP collectief.'
'DP wat?'
'DBP collectief. Kan ik u wat vragen?'
'Ja, dat kunt u,' zei ik. Zo gevat was ik vandaag wel en zoals gezegd: ik had er zin in.
'Maar mag het ook,' vroeg Roger, het zekere voor het onzekere nemend.
'Ga je gang,' zei ik.
Hij legde uit dat in mijn regio 5000 ondernemers in een collectief waren samengegaan om te onderhandelen over de energietarieven. En of ik ook voelde voor een fikse korting op mijn energierekening.
'Welke ondernemers zijn dat,' vroeg ik. Vijfduizend vond ik nogal veel.
Hij praatte er overheen.
Ik hield aan. 'Wie zijn dat?'
Dat waren er veel te veel, vond Roger, daar kon hij echt niet aan beginnen.
'We hebben de hele dag de tijd,' zei ik.
Dat had ik niet moeten zeggen, want Roger had helemaal niet veel tijd, hij had nog een hele hoop te doen vandaag.
'Maar begin nou eens bij de a,' zei ik.
Dat kon Roger niet, want hij had die lijst niet.
Toen wilde ik natuurlijk weten waar die lijst dan wel was.
Die lag niet bij hem, zei Roger, nu duidelijk geïrriteerd.
Na enig aandringen, want als een lijst of fotorolletje kwijt is, word ik nieuwsgierig, zei hij dat ze bij de directeur lagen. Maar een naam van de directeur kon hij niet geven.
Ik zei: maar hoe weet je dan dat het er 5000 zijn? Klopt dat wel? Ik vind dit raar. Is er eigenlijk wel een lijst? En werk jij voor een bedrijf of zit je in je woonkamer en zitten er een paar vrienden bij die me nu onbedaarlijk zitten uit te lachen?
Dat was niet het geval, zei Roger. Ik kon naar de site gaan.
'Ik wil niet naar de site,' zei ik. 'Ik wil gewoon een antwoord op mijn vraag. Voordat ik in een collectief stap, mag ik toch wel weten wie er nog meer in zitten?'
Ik hoefde niet in een collectief, hij wilde me alleen de tarieven maar mailen.
Ik zei dat ik toch wilde weten wie die ondernemers waren, omdat ik wat achterdochtig begon te worden.
Nu vond Roger het een vreemd gesprek. En aangezien hij wel meer te doen had, wilde hij ophangen.
In navolging van Roger raakte ik nu ook geïrriteerd. Hij belde míj! Ik had ook wel meer te doen, maar ik stond hem te woord en had een paar vragen en ik kreeg op geen enkele vraag antwoord. 'Wie is je leidinggevende,' vroeg ik.
Die waren er niet.
'O nee?' zei ik. 'Hoe kan dat? Je zit echt niet met je vriendjes in een kamer?'
Dat was niet het geval. Maar de leidinggevende mocht ik niet spreken, hoewel ik aandrong. Dat kon niet.
Even later kon het wel. Hij verbond me door.
En toen gebeurde er niets.
Uiteraard niet, Roger deed wat ik ook had gedaan als ik in de gelegenheid was geweest, de telefoon wegleggen en wachten tot ik ophing. Dat heb ik toen maar gedaan.
Zonde.
Als ik mijn telefoon ook had weggelegd, hadden we een wedstrijdje kunnen doen wie het eerste ophing. En aangezien Roger nog meer mensen moest bellen, weet ik wel wie er als winnaar uit de bus was gekomen.
Ik denk dat ik daar maar eens een kopje thee op ga zetten. Als illustratie zomaar een paar Rogers op een rijtje.