woensdag 23 juni 2010

Hou op Flopke!

@Flopke, hou eens op zeg, riep Femke op Twitter. (Ik mag helemaal geen Femke zeggen, voor mij is het mevrouw Halsema.)
Ik was verbaasd. Want zoveel had ik niet gedaan. Ik stelde alleen een vraag.
Toch schrok ik ervan. Ik kan nog zo denken dat ik gelijk heb - ik zou het kunnen uitleggen, als ik ervoor ga zitten tenminste.
Maar ik wil er niet voor gaan zitten.
Ik houd er niet van om boos te zijn.
Achteraf vind ik dat ik geen ruzie moet zoeken. Achteraf laat ik me nog liever het kaas van het brood eten, want een boterham zonder kan ook best smakelijk zijn. Bovendien: hoe lekker is een boterham met kaas als iemand boos op je is? Wat zeg ik? Ik houd niet eens van kaas.
Daarom heb ik besloten af te zien van een politieke carrière.

zaterdag 19 juni 2010

Goedemorgen!


Als je jarig bent, schudden mensen je de hand of ze zoenen je en zeggen: 'Gefeliciteerd, hoe oud word je, goh, dat zou je niet zeggen, ga je nog iets leuks doen en heb je een cadeautje gehad?'
Dit gesprekje voer je die dag vaak. En je moet niet vergeten andere dagen hetzelfde gesprekje te voeren met mensen die jarig zijn.
Dat doe je niet omdat je verwacht dat het gesprekje je zal verrassen. Je doet het omdat je het goed meent met de ander. En eerlijk gezegd toch ook altijd een beetje om niet onbeleefd te zijn.
Als je terugkomt van vakantie, vragen mensen hoe het was en waar je bent geweest. Je vertelt er iets over en je vraagt of de ander al op vakantie geweest is en of het beviel.
Dat gesprekje voer je talloze malen op een dag en je probeert er steeds net een andere draai aan te geven, of soms, uit luiheid, vertel je precies wat je een ander al eerder vertelde.
Na de jaarwisseling, wensen we mensen nog wekenlang een goed Nieuwjaar. Dat is zo de gewoonte.
Met Twitter proberen we de wereld net wat prettiger na te bootsen. We proberen niet te veel mensen tegen te komen die we eigenlijk niet willen tegenkomen. Op straat kunnen we er niet omheen, op Twitter wel.
Ook de vaste gewoontes proberen we een beetje naar onze hand te zetten.
Daarom wil ik iedereen vanaf deze plaats een hartelijk goedemorgen wensen, nu en alle ochtenden van ons Twitterleven.
En mag ik dan gelijk Heer Q even de groeten doen?

dinsdag 15 juni 2010

Het gelijk van de kwaadste


Hij had niet gestemd, het had toch allemaal geen zin, zei de zwartwerkende klusjesman boos. Maar we hadden alle 16 miljoen op Wilders moeten stemmen, vond hij. Dat zou ze leren!
Waar hij dan zo kwaad over was, vroeg ik.
‘Nou, dat ik moet werken en dat mijn belastinggeld naar die zwarten toegaat, die hier naartoe zijn gekomen om hun hand op te houden. Dat is toch niet normaal, of wel?’ raasde hij.
Ik leunde moedeloos tegen de muur.
‘En die Polen die hier komen, zodat ik afgelopen winter mijn werk kwijtraakte, en ik in de steun moest. Vind jij dat soms normaal? Ze maken de economie kapot.’
Ik zweeg.
Ik zei niet: ‘Nou witkop, dan trek je zelf soms ook steun van mijn belastingcenten en, zoals je zelf weet, is dat niet altijd voor de lol. Dat zal ook voor veel ‘zwarten’ gelden, zoals jij ze meent te moeten noemen. En dat de Polen komen, ik kan me voorstellen dat je daarmee zit, maar we kunnen nu eenmaal geen hek om Nederland zetten. Maar jij redt je wel, hè zwartwerker.’
Ik zei het niet, het kwam er niet uit.
Bovendien: hij was al zo kwaad

vrijdag 11 juni 2010

Twitter-wereld: spreekuur

Ik maak me zorgen. Twitter is best leuk: in zinnetjes van maximaal 140 tekens iets tegen elkaar roepen. Maar meer is het niet.
En soms vraag ik me af of iedereen dat zo ziet.
Laatst hield @FemkeHalsema een twitterspreekuur. Waarom niet, dacht ik en ik stelde een vraag.
Ik vraag me namelijk af waarom het zo belangrijk is om te gaan stemmen, als het alternatief is dat je op een partij als de PVV stemt. Als je zo ontevreden bent, kun je toch maar beter thuisblijven? Dan komt dat signaal van onvrede toch ook over?
Ik snap het echt niet.
Voor haar antwoord had Femke Halsema geen 140 tekens nodig. Ze schreef: Democratie bestaat bij de gratie van zijn kiezers: thuisblijven is echt onverstandig.
Maar dat vroeg ik niet, ik ging ervan uit dat ze er zo over dacht, ik vroeg haar wáárom.
De democratie bestaat bij de gratie van kiezers, dus als de kiezer thuisblijft, weet je als politicus dat er iets mis is en kun je proberen het vertrouwen te herstellen. Tegelijkertijd kun je het land te regeren, zonder dat een onvredepartij als de PVV prominent in de kamer zit of - moge God, Allah of wie dan ook het verhoeden - in de regering komt, een partij die voor de eigen vrijheid van meningsuiting is, maar verder boeken wil verbieden, mensen de mond wil snoeren en die eenzijdig Islamitsche Nederlanders de schuld van de problemen geeft. Een partij die in Europa niet serieus genomen wordt en die door de Islamitische wereld zonder meer als vijand gezien wordt (en visa versa).
Daar komt gedonder van.
Dat vroeg ik me af en ik vraag het me nog steeds af.
Daar is een vraag bijgekomen. Zou Femke Halsema het idee hebben dat ze me via Twitter een goed antwoord heeft gegeven? En dat het Twitterspreekuur aan een behoefte voldoet die dieper gaat dan 'ooooh, ik heb een tweet van Femke gekregen', een soort intellectuele variant van dat ze naar je zwaait?

dinsdag 8 juni 2010

* zap *



 
Op televisie politiek, politiek en politiek. Op twitter politiek. En o ja, af en toe een nieuwe volger op die me wil coachen of die me tuinmeubelen wil verkopen.
Het is tijd om energie te besparen.
* klik *