Haast, druk, narrig (als jullie eens wisten.) Daarom ook ging ik gister even eten bij Frank.
Bij hem kun je altijd terecht.
Ik wilde hem aan jullie voorstellen. Hij stond bij ons tafeltje, maar liep weg. Toch ging hij later aan de bar zitten.
(Rechts. Hij zit te bellen.)
Ik dacht: nu wil ik een foto maken. Ik ga het hem vragen.
Ik wilde hem vertellen van mijn blog en dat ik al vaker over hem geschreven heb en vroeg me af of hij me buiten zou zetten, zijn handen spontaan voor zijn gezicht zou slaan of dat hij zou weigeren zich te verbergen, omdat hij Frank is.
Ik liep naar hem toe.
Ik vroeg het hem.
Nu heb ik het druk, geen tijd, ik moet weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten