Of is het verhaal geschikt over hoe ik ooit mijn lesje Nederlands afmaakte. Ik zat in de vijfde klas van de lagere school een taakje te maken. We moetsen een stukje tekst van een halve pagina overschrijven en de onbrekende woorden invullen, deze keer een werkwoord in de juiste vervoeging. Ik weet nog dat ik de laatste punt zette en opkeek. De klas had zich rond mijn tafeltje verzameld, de juf stond in het midden en iedereen stond te juichen. Goed zo Flopke! Het was voor het eerst dat ik mijn lesje afhad.
Nee, deze anekdote is te kort en te weinig afwisselend. (Heb ik dit trouwens al eens verteld?)
(Hoewel dit natuurlijk een bemoedigende ervaring was en een verandering in mijn werkhouding had kunnen veroorzaken, veranderde er helemaal niets. Als we bij aardrijkskunde een serie vragen moesten beantwoorden, keek ik nog altijd de klas rond of ik keek naar buiten of ging met mijn pen over woorden die ik al geschreven had, zodat ze donkerder en dikker werden en vroeg me ondertussen af of het een redelijke eis was: een antwoord verzinnen op ál deze vragen. Het waren er immers tien en ik was pas bij vraag drie.)
Nee, nee, nee!
Gekke hoed trouwens, wanneer moet je die ook alweer dragen?
Maar afgezien daarvan: het basisverhaal moet waarschijnlijk simpeler.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten