Glimmend olijfgroen om precies te zijn.
Een groene had ik nog nooit gezien. Wel zag ik ooit een matwitte en een helblauwe met een ruw oppervlak.
Zoals te doen gebruikelijk weet ik op het moment zelf niet hoe belangrijk het is. Daarom heb ik er geen foto van gemaakt. Jammer, want die had ik hierbij willen plaatsen.
(Foto's maken mocht. Er waren bezoekers die de gehele collectie op de foto zetten, terwijl er ook behoorlijk goeie kaarten van te koop waren. Maar goed, het zal wel aan mij liggen, foto's maken is vast heel leuk.)
Wat me het meeste trof?
Dat het geen titel had.
Op een of andere manier kan ik me daar niet goed bij neerleggen.
9 opmerkingen:
Het olijfgroene vlak wat u heeft gezien is een internationale aanduiding dat de ruimte voldoet aan veiligheidsnormen. Was dat niet het geval dan was het roodkapjesrood geweest, dat vlak. In de regel wordt er geen titel of andere tekst toegevoegd.
Ik ga een heel eind met u mee, werkelijk een heel eind. Echt best ver, zeg maar. Behalve dat ik het persoonlijk meer associeer met een frisser groen, groen dat bovendien niet per se hoeft te glimmen. Liever niet, eigenlijk.
Ik heb het even voor u nagezocht, en inderdaad is zo, dat het niet per se noodzakelijk is dat het glimt. Wat het groengehalte aangaat, of deze al dan niet frisser is of moet zijn, is een zaak van plaatselijke gewoonten en/of eigenaardigheden, die niet noodzakelijkerwijs aan uw eigen gewoonten en/of eigenaardigheden hoeft te beantwoorden.
Heel erg jammer dit. Olijfgroen, en daar moet ik het als lezer dan mee doen? Geen foto, geen kaart uit de winkel, geen titel, geen uitvoerend kunstenaar. Welke vorm had het? Hing het eenzaam in een grote zaal of was het verstopt aan het muurtje naar het toilet? Was het groot? In welk jaar is het gemaakt? Gezien in een tijdelijke expositie, of behoorde olijfgroen tot de definitieve collectie?
Helaas heb ik op deze vragen geen antwoord, Fausto. Op internet kon ik het niet vinden. Het zal moeten wachten tot mijn volgende bezoek. Maar ik maak er gelijk een lezersoproep van: mensen, help ons.
(En Heer Q, ergens ben ik blij dat Europa ons hier nog niet in zijn ijzeren greep heeft.)
Ik wil u niet teleurstellen over de zogenaamde 'ijzeren greep', maar het geval dat u tijdens het slapen al uit eigener beweging omdraait geeft al aan dat u bent overgeleverd aan de willekeur van het leven...
Belangrijk hierbij is het vaststellen of u meer linksom dan rechtsom draait, en andersom! Als dat eenmaal vaststaat biedt dit u meer inzicht in fluwelen greep van de Europese machten!
Ik zeg altijd maar zo: zolang men maar draait en aan het draaien blijft, want draaien is een teken van leven, hoe men het ook wendt of keert.
Vandaag de volgende email naar het museum gestuurd:
Geacht museum,
In een poging antwoord te krijgen op vragen richt ik me nu rechtstreeks tot u. Via een hoogst betrouwbare bron ben ik geïnformeerd over een werk dat een titel als ‘Olijfgroen’ met redelijk gezag zou kunnen dragen.
Dit werk intrigeerde mij direct. Mijn bron mag dan betrouwbaar zijn, op de hoogte van belanghebbende details bleek zij niet. In het hiaat dat daardoor in mijn kennis ontstaat zie ik uw bijdrage in deze kwestie.
Kunt u pogen mij te informeren over de schepper van voornoemd werk? Wellicht met oorspronkelijke titel en het jaar waarin het werk gemaakt is? Het zou mij ook bijzonder verheugen als u mij zou kunnen duiden wat de exacte locatie van het werk in het Kröller-Müller Museum is. Het is uiteraard een diepe wens van mij om voornoemd werk uiteindelijk met eigen oog te aanschouwen.
Aangaande mij zelve kan ik u melden dat ik het Kröller-Müller Museum en al hetgeen daarmee samenhangt bijzonder hoogacht. Ik kan mij een voorstelling maken van een gang van zaken waarbij u meent onderhavige e-mail onbeantwoord te moeten laten. Voor een dergelijke gang van zaken zou ik overigens alle begrip hebben. Maar ik bied u hier een mogelijkheid om de passie die ik voor uw museum heb, en waarvan ik een ieder die mij in welke vorm dan ook omringt deelgenoot maak, te verhevigen en tot het eind der tijden te continueren.
Met hoogachting, met respect en vooral met een grote waardering voor de betekenis van het Kröller-Müller Museum.
F.
Ik waardeer je intiatief. Wat zeg ik? Ik schaam me voor het karige en tamelijk fantasieloze mailtje dat ik meende te moeten sturen. (Vandaar dat ze niet reageerden.)
Waar het hangt, weet ik overigens nog wel: in de zaal naast die waarin de 13 takkenbossen van Dibbets liggen.
Een reactie posten