We zijn weer thuis

Vooruit, kom aan, de vakantie heeft lang genoeg geduurd. Het wordt tijd weer thuis te komen. Dat valt nog niet zo mee, want in het land met een C. lagen de verhalen op straat. Of ze liepen over straat en vroegen een peso. Ik ga ze nog vertellen, het moet eruit, mijn digitale plakboek ga ik nu eens helemaal afmaken. (Ik heb nog helemaal niets verteld over reisgenoot L! En over hoe we all inclusive gingen!) Maar nu moet het thuis ook maar weer gebeuren. Hoe ging dat ook alweer? Ik stond gister voor een stoplicht en het licht paste zich aan de verkeerssituatie aan... nee. In de trein kwam er een man op mij af die mijn kaartje wilde zien. Dat was nu een conducteur en dat is een beroep hier... Thuiskomen vond ik geen probleem, maar bloggen over mijn leven... Hoe deed ik dat ook alweer?