Stijloefeningen: horen

De stem van de voorzitter probeert boven het geroezemoes uit te komen, dat sterker wordt op dit late tijdstip: de klok heeft net vijf geslagen. Men begint moe te worden. Zacht geklets zwelt aan, hier en daar een onderdrukte lach, dan gefluister en langdurig gegiechel. Men schuift op de stoelen heen en weer.

De deur gaat schurend open. Bescheiden hakkengeklak op de harde vloer. Met een droge tik zet de serveerster het bord met bitterballen op tafel neer. De voorzitter pakt hem op, neemt een bal. Zijn jas ruist als hij het bord naar links doorgeeft. De deur schuift weer over de vloer en valt dan met een klap dicht, terwijl de bitterballen worden doorgegeven, begeleid door instemmend gemompel. Ik neem een bitterbal, de korst kraakt als ik een hap neem en ik geef het bord door. Als snel is het bord leeg en wordt het naar het midden van de tafel geschoven. G. kijkt ernaar, zucht slechts, pakt een ritselend vel papier met aantekeningen en tikt er met zijn pen op. Ik fluister in M's oor: 'Hij heeft nog niets gehad.' Ze schuift haar stoel naar achteren, haar hakken roffelen op de vloer als ze naar de telefoon loopt. Na een korte pauze praat ze in de hoorn, onverstaanbaar voor ons. Iets later schuift de deur weer open en tikt weer een bord op de tafel.

'Astublieffff,' zegt de serveerster.

De voorzitter schuift het bord naar G, die een bal neemt, lacht en uitroept: 'Eindelijk!'