Ja! Ik ben eruit. Aanvankelijk dacht ik dat we allemaal vreemden voor elkaar waren. Maar gister begon ik te vermoeden dat ik 117 kende. En toen raakte ik weer verward en begon 116 en 117 zelfs door elkaar halen.
116 hielp me een beetje uit de droom. Dit ben ik, schreef ze. (Kijk dan toch, ze maakt er nog altijd meer werk van dan Flopke doorgaans doet.)
En toen vroeg ze of ik de rest al begreep.
Dat zette de boel weer op zijn kop. Wist zij dan meer? Kende ze 117 soms?
Ze deed er voor vandaag het zwijgen toe.
Voor een zakelijke aangelegenheid belde ik nog even met Broer. In het wilde weg vroeg ik opeens: ben jij toevallig Dozenman.
En Broer zei:
Ja.
Ik vroeg het nog twee keer en begon het toen pas te geloven.
En nu weet ik ook wie 116 is, uit de verhalen van Broer althans.
De Moraal?
Kijk nooit te ver, want het is toch altijd ingewikkelder dan je denkt.
Blij dat dit is opgelost, de komende dagen ga ik vergaderen en dan moet ik mijn hoofd vrij hebben. Want dan moet er weer gewerkt worden aan de schaduwnotulen. (Hier vind je de schaduwnotulen van vorig jaar, vanaf 23 november.)
Nu eerst het koffertje pakken. En laat ik nu eens niet mijn kroontje vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten