'Ik lees dat ik ontslagen ben, Flopke,' riep ze enthousiast.
Ze vindt nu dat we bij volgende telemarketeer het e-mailadres moeten achterhalen, want dit is énig.
Gister belde me gelijk een meisje van Elsevier om me een abonnement aan te bieden. Zelf had ze het tijdschrift lang niet gelezen, want ja, druk, ik wist hoe dat ging, ze kon me dus niet vertellen of er een artikel over Marilyn Monroe instond, of op zijn minst een paar mooie foto's van haar waren afgedrukt en daarna verbrak ze de verbinding, zonder mij de kans te geven naar haar e-mailadres te vragen.
Daarmee leven we definitief in de omgekeerde wereld: wij moeten marketeers terugbellen en zij verbreken geërgerd de verbinding.
1 opmerking:
Marketeers (is er geen Nederlands woord hiervoor: storende beller?) laat ik altijd het hele godvergeten verhaal afdraaien en een enkele keer - afhankelijk van mijn bezigheden - stel ik ook nog een vraag, om dieper op de materie in te gaan. De marketeer of marketeuze denkt een welwillende klant aan de lijn te hebben, maar moet aan het eind van het gesprek altijd vernemen dat het helemaal niet mijn interesse heeft... Een frustrerende baan, denk ik! Maar ja, ik heb ze dan ook niet gevraagd mij te bellen! Terugbellen kost weer geld! Geen optie...
Ik en mijn wees...
Een reactie posten