Ik dacht: de zon schijnt en dat blijft voorlopig zo, dus jullie hebben wel wat beters te doen dan deze blog lezen en daarom ga ik maar iets voor mezelf doen in de sfeer van Queneau's stijloefeningen, dan heb ik zelf ook nog lol van. Ik ging op zoek naar een geschikt verhaal en vond er zeven, waaruit ik uiteindelijk het verhaal koos dat ik op dinsdag 20 november 2007 schreef. Het is een van de schaduwnotulen, waarin ik beschijf hoe we ooit tijdens de vergadering om 17:10 bitterballen geserveerd kregen. Ik zag dat het er niet meer dan tien waren, terwijl we met twaalf man aan tafel zaten. De schaal werd door de voorzitter die aan het hoofd van de tafel zat, naar links doorgegeven. Een van de redactieleden (X. die toen pas zes maanden in de redactie zat, niet meer dan 65 kilo zal wegen en die ook niet van kroketten houdt) gaf de schaal met haar rechterhand door, zonder er een af te nemen, maar verder nam iedereen er een en zo kwam het dat er voor G. (1.90 m. lang) geen bitterbal meer over was. En dat terwijl hij erg van bitterballen moet houden, aangezien hij tijdens reguliere vergaderingen - die altijd de derde donderdag van de maand gehouden worden en meestal zo'n drie uur duren en in ieder geval om half acht zijn afgelopen - twee kroketten krijgt, die hij allebei opeet. Teleurstelling kun je niet goed meten, maar wel inschatten en ik vermoed dat hij op een schaal van 1 tot 10, voor 7,5 teleurgesteld was, terwijl hij desondanks voor niet meer dan 6 aan teleurstelling liet zien. Daarom bestelde ik snel een nieuwe schaal bij de blonde ober die niet langer dan 1.78 m. moet zijn geweest en waarschijnlijk rond de 70 kilo woog.
maandag 5 mei 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Inderdaad, de zon schijnt, maar IK heb in elk geval niks beters te doen dan jouw blog lezen, dus ik ben blij dat je je stijloefeningen doet Flop.
Gezellig. Dat maakt het allemaal toch net wat minder eenzaam, hoor Karin.
Zaten jullie aan een ronde of een rechthoekige tafel? Hoe lang duurde het voordat de schaal was rondgegaan? Werden de bitterballen in één hap geconsumeerd, of waren er ook personen die hapjes namen? In welke ruimte van welk gebouw in welke straat ect. vond dit gebeuren plaats? En, niet geheel onbelangrijk, welke saus werd er bij de ballen geserveerd?
Opmerkelijk; we zijn j.l. 28 april naar hetzelfde concert geweest. Ik heb daar feitelijk (vanaf het balkon) kunnen vaststellen dat er gekgenoeg niet werd gedanst. Het excuus voor de wazige foto's is derhalve niet zo juist :)
Tja Fausto, er ontbreken altijd veel feiten. 'Je aan de feiten houden', en 'objectief zijn', zegt daarom inderdaad niet zoveel. (En dat is wetenschappelijk bewezen.)
Ik heb jou trouwens niet gezien op het concert. Maar daarmee wil ik niet beweren dat je er niet was...
Een reactie posten