Vergaderen is een soort georganiseerde vorm van leven. Het lijkt of er geen emoties aan te pas komen. Mensen praten op hun beurt en proberen binnen de tijd te praten. Niemand staat op om je een klap te geven als je iets vervelends zegt. Niemand begint te huilen of te pruilen. En dat wij soms rood aanlopen en onder tafel kruipen van het lachen, gebeurt niet in alle vergaderingen, heb ik me laten vertellen.
Toch hebben vergaderaars wel degelijk emoties, alleen moet je goed kijken. Zoals het geval was bij vergaderaar G.
's Middags kregen we een borrel en bitterballen, want van vergaderen krijg je nu eenmaal honger. (Of dat een emotie is, weet ik eigenlijk niet. Ik geloof het niet.) Er werd een redelijk klein schaaltje balletjes naar binnen gebracht, er was niet genoeg voor iedereen. Voor G. was er geen bitterbal meer. (En dat terwijl hij bij andere vergaderingen altijd twee kroketten krijgt en de anderen maar één. Gewoon omdat het G. is en hij altíjd twee kroketten krijgt.)
G. moet dus erg teleurgesteld zijn geweest toen hij het lege schaaltje zag. Maar hij gedroeg zich keurig, je zag het nauwelijks aan hem.
Natuurlijk hebben we snel een grotere schaal nieuwe bitterballen besteld. Maar dat korte moment, toen hij het lege schaaltje kreeg aangereikt, moet hij zich toch een beetje eenzaam hebben gevoeld.
4 opmerkingen:
Natuurlijk is honger een emotie!
Let maar op. Dat bitterbalincidentje blijft echt wel hangen bij G.
En straks gaat hij moeilijk doen over de stukken of een agendapunt.
Zijn kont tegen de krib gooien.
Nee, deze vergadering is nog lang niet gesloten!
Het is ook niet niks. Dat de laatste bitterbal aan je neus voorbij gaat. Dat mag heus wel in de notulen!
Bitterballen zijn heel ongezond, wist je dat? Er zit afvalvlees in van organen. Ik heb eens een documentaire gezien over bitterballen, en toen zei die kok: weet je wat de essentie is van een goede bitterbal? De vulling en het korstje. Maar daar komt in de praktijk weinig van terecht, ik zeg altijd als de bitterballen op tafel komen: is het korstje wel ... hijg... gier....
Het is inderdaad niet niks. Ik vind ook echt dat dit onderwerp in de schaduwnotulen thuis hoort. Maar wat de voedzame kwaliteit en samenstelling van bitterballen betreft: ik denk dat we daar binnen een ander kader over verder moeten discussiëren. De notulen zijn daar denk ik niet de geëigende plek voor.
Een reactie posten