En opeens gaat het hard met het telemarketingpingpong. Ik werd gebeld door het kredietcentrum. Ze hadden me eergister benaderd, via mevrouw Marinalog. (Op dat moment realiseerde ik me dat ik de telefoon van Marinalog had overgenomen, die werd een dag later teruggebeld, gaf mijn nummer door. En nu werd ik weer gebeld. We zitten dus al aan vier.)
Het ging dus niet om mijn lening, maar om die van mevrouw Marinalog, wilde deze man weten.
Klopt, zei ik.
En dat was meer dan 7000 euro.
Zéker, zei ik.
Hoeveel is al terugbetaald? vroeg hij.
Dat moet ik navragen.
Graag, zei hij.
Stilte.
Vraagt u het, vroeg hij.
Ja, zei ik.
Stilte.
Nu, vroeg hij.
Nee, dan moet ik haar even bellen.
Moet ik nog even uitleggen waarover het gaat, vroeg hij.
Graag, zei ik.
Hij begon snel te vertellen wat het kredietcentrum allemaal doet en toen zei ik: want weet u, ik heb er namelijk helemáál geen verstand van.
Maar mevrouw Marinalog gaat er zelf niet over, vroeg hij enigszins verbaasd.
Nee, zei ik, ik ben haar zaakwaarnemer.
Mocht hij me dan later terugbellen.
O ja, zei ik, heel graag.
En dus belt hij morgenmiddag terug. Tussen vier en kwart over vier, heb ik gevraagd. (Jammer dat ik zo onnauwkeurig was. Ik had gelijk moeten vragen of hij 13 minuten over vier kon bellen.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten