X-feitenman zal waarschijnlijk niet van mij dromen, maar hij heeft me wel - heel modern -opgenomen in een power point presentatie. Ooit gaat hij me ontmaskeren, hij zegt dat hij me nu al aan mijn ring begint te herkennen. Maar op de foto die er op zijn presentatie te zien is, zie je nu juist mijn ring niet. Je ziet de ringen van mede-twitteraar Gerjanne, die me helpt onherkenbaar te blijven.
Als ik door de stad loop, ben ik er gerust op dat niemand mij herkent. Behalve dus als ik mijn handen voor mijn gezicht sla. Verder zijn er twitteraars die zich afvragen of ik eigenlijk wel besta. Misschien ben ik wel een urban legend.
Nu wil het geval dat er binnenkort geen lijden meer is. Ik las het zojuist in een folder die ik tot nu toe nog niet heb kunnen weggooien. En nu vraag ik me natuurlijk af hoe het er dan uitziet.
Ik vermoed dat X-feitenman me dan de hand schudt en even vredig naast me in de lenteweide gaat zitten. Ik heb hem niets meer te melden. Iedereen die ons door het veld passeert, roept: dag Flopke, lekker zonnetje. En ze lopen door, want ook hen heb ik verder niets te zeggen. Klagen is dan immers niet meer nodig.
Maar daar lijd ik niet onder. In plaats daarvan zal ik daar in dat veld en eet de hele dag uit de grote mand met appeltjes.
2 opmerkingen:
Begon het lijden dan niet ooit met een vrouw met een appeltje??
Inderdaad Jackie, zo is het ooit begonnen.
Een reactie posten