Gedraag ons!

Nog altijd woeden er hevige discussies over de vrijheid van meningsuiting en dat we alles toch moeten kunnen zeggen. Een discussie die trouwens vooral wordt aangezwengeld door mensen die anderen de mond willen snoeren en zelfs boeken willen verbieden, maar dat is een andere discussie.

Terwijl we het nauwelijks merken, worden we aan de andere kant ondertussen sluipenderwijs de mond gesnoerd en gecensureerd. Want vloeken mag niet op twitter.

En waarschijnlijk ook niet op deze blog.

Doe je het wel, dan wordt je in het beste geval naar de volwassenensectie verwezen en anders verdwijn je gewoon even uit het systeem tot je je leven hebt gebeterd.

We ontduiken het doorgaans door alternatieven als sh!t of zelfs chips te verzinnen, in navolging van wat een ondeugende christen zou doen.

Een van mijn eerste tweets was een citaat uit de eerste scène van Willem van Oranje, waarin een soldaat tegen een vrouw roept: 'Sta op, rode hoerrrrr.'

Ik houd van slechte citaten, maar deze kwam er bij twitter niet doorheen. Ik ben lange tijd geweerd. Bah, Flopke, foei!

(Zojuist ontdekte ik nog een milde vorm van hetzelfde: toen ik tien keer dezelfde tweet plaatste, omdat ik dat nodig vond om mezelf uit te drukken en er een foto van wilde maken, werden er negen weggehaald.

Terwijl er ook in herhaling zoveel schoonheid kan zitten.)