Gister liep ik over straat, er stopte een auto naast me en de bestuurder vroeg de weg naar een bepaald gebouw.
Ik wist het - wat niet altijd het geval is - en wees: daar was het, hij was er net voorbij gereden, maar hier kon hij niet keren.
Dan ging hij wel lopen, wist ik een parkeerplaats in de buurt?
Ik wees voor hem uit, daar links - zag hij dat? - was een parkeerplaats.
Tevreden over mijn aandeel in het maatschappelijk verkeer liep ik door. Ik sloeg snel rechtsaf en ik weet precies waarom.
Als ze je de weg wijzen, zijn sommige mensen geneigd om te controleren of je doet wat ze je hebben uitgelegd. En als je dat dan niet doet, kunnen ze daar niet goed tegen. Dan zie je ze achter je hun schouders ophalen, hun handen heffen, hun hoofd schudden. Soms roepen ze je na.
Zo wil ik blijkbaar niet zijn. Sterker: ik wil niet eens de verdenking op me laden dat ik zo ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten