Dat was nog eens een razend gesprek met Klaas die mijn betalingsverkeer wilde digitaliseren, niet al mijn post, nee, het ging eigenlijk alleen over mijn energierekening en als ik geen computer had, hield het op, want zijn bedrijf had zich nu eenmaal op digitalisering toegelegd. Hij kon me niet adviseren bij het kopen van een eventueel nieuwe computer en mijn e-mailadres wilde hij ook al niet, maar wat stelde ik toch allemaal voor vragen? Goede vragen, verbeterde hij zichzelf.
Ik zei dat ik nog niet eens begonnen was, want was bijvoorbeeld de zin van zijn leven?
In ieder geval niet hier zo mensen opbellen, antwoordde Klaas onmiddellijk vanuit zijn tenen. Hij was begeleider bij een of andere woongroep, en hoopte daar uiteindelijk naar een leidinggevende functie door te groeien, maar daarvoor moest hij eerst studeren en dat kon dit jaar nog niet, vandaar dat hij op deze manier iets bijverdiende.
Waarom ga je niet in de zon zitten, met een goed boek, vroeg ik.
Voor de zekerheid keek hij of zijn baas niet meeluisterde.
Ik verzekerde hem dat hij het heel goed deed, dat ik zeer tevreden over hem was, want dat ik anders al lang had opgehangen en wat wilde hij nog meer , behalve een leidinggevende functie? Gelukkig zijn met zijn partner, zei hij, zijn vriend voegde hij eraan toe en ha ha, of ik daarvan schrok.
Viel reuze mee, zei ik, als hij maar gelukkig was. En nog meer?
Reizen, plezier hebben met vrienden, vervolgde Klaas.
En kinderen, vroeg ik natuurlijk.
Dat niet, hij wilde niet provoceren en bovendien hield hij niet zo van kinderen.
Dat tweede argument was prima, maar van dat provoceren, dat was natuurlijk onzin. Op de barricade, Klaas, wie moet het anders doen als jij het laat afweten, zo komen we toch nooit verder? Klaas' baas leek ondertussen nog steeds niet te luisteren.
En dat terwijl het toch goed gaat, riep ik.
Dan wilde hij nu toch nog graag een deel van zijn praatje kwijt, waarna hij me bijna een map met een vrijblijvende offerte aansmeerde. Die map mocht hij gerust sturen, maar die vrijblijvende offerte, daar hield ik niet van, waarna hij toegaf dat ik met zo'n map in huis nog vijf dagen had om te reageren en anders zat ik eraan vast.
Ooooo wat gemeen, riep ik, een nee-optie!
Daar was hij het volledig mee eens.
Zijn vriend kwam hem ophalen, Klaas zei dat hij een reuze interessant gesprek had, maar ik riep dat het veel beter kon, omdat we niet echt de diepte in waren gegaan, omdat ik behoorlijk zenuwachtig werd van die baas van hem.
Voor Klaas ophing, wenste ik hem nog een goed leven, en zei te hopen dat hij er snel iets zinnigs mee zou gaan doen.
Klaas giechelde en hing op. Hij had vier minuten overgewerkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten