Pietervrouw heeft gewonnen. Maar voor mij is nog niet alles verloren, want de wedstrijd gaat door. Wat zeg ik? We beginnen pas. En ik heb nog níets bereikt.
De afspraak was: wie er het eerst in slaagt een afspraak met een telemarketeer te maken, in een hotel in een andere stad. Pietervrouw timmerde onopgemerkt aan de weg. Tijdens een eerder telefoongesprek vroeg een telemarkteer of ze een lening had. Pietervrouw had er zin in en zei: 'Nee.'
Ze ging rechtop zitten, met het vaste voornemen dat ze alle leningen zou accepteren, om daarna onwelvoeglijke voorstellen te kunnen doen.
'Dank u voor uw tijd,' zei de telemarketeer en hing op.
Fout antwoord! Natuurlijk! Als je geen lening hebt, heb je voldoende geld en dan kan een telemarketeer je geen leningen verkopen.
Het was een harde les. Maar Pietervrouw leerde.
Onlangs belde er weer een telemarketeer, vroeg of Pietervrouw een lening had en nu wist ze het goede antwoord. Zeker had ze een lening. Wat zei ze? Ze had er wel meer. En het ging niet om kinderachtige bedragen.
Meer dan zevenduizend euro? vroeg de telemarketeer.
Absoluut, antwoordde Pietervrouw. Ze ging over op een Brabants accent.
En nu vroeg de telemarketeer - een vrouw - of Pietervrouw een afspraak wilde maken.
Pietervrouw zoog verse lucht in haar longen en antwoordde: 'Heel graag.'
Ze had bloed geproefd en zou niet meer loslaten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten