Gekke koetjes

Het gaat helemaal de verkeerde kant op. Eerst leek het weer een fijn gesprek met Gerdi van de Nederlandse Energiemaatschappij. Ze begon met: 'De reden wat ik bel.'
'Dat,' zei ik.
Even stilte en toen: 'De reden die ik bel...'
'De reden dat ik u bel,' zei ik. 'Maar ga vooral door.'

Ze lachte, ik bracht haar helemaal van haar à propos, want ze kon me een aanzienlijke korting aanbieden.
'Van de Nieuwe Nederlandse EnergieMaatschappij,' vroeg ik.
'De Nederlandse Energiemaatschappij,' zei ze.
In het gesprek dat volgde deed ik erg mijn best, maar Gerdi trapte er niet in.
'U bent wel goed, hoor,' riep ik. 'U komt steeds weer op uw onderwerp uit.'
'Natuurlijk,' zei ze verbaasd. 'Ik ga toch geen gekke koetjes vertellen.'
'Gekke wát?' vroeg ik.
Ze moest lachen.
'Gekke koetjes?'
'Fantasieverhalen, ja.'
'Maar u zei "koetjes",' hield ik aan.
'Ja, maar ik bedoel...'
'Grappige uitdrukking,' zei ik.
Ze lachte hartelijk. Dit was toch wel het leukste gesprek dat ze ooit gehad had. 'Maar ik maak graag een geintje,' zei ze, 'wat ik zeg is serieus. Kijk anders op internet. Mag ik u later nog eens terugbellen?'
'Dat is goed,' zei ik, 'als u dan maar niet meer over die energie begint. Maar over iets dat echt belangrijk voor u is.'

Dat beloofde ze. Ze ging mijn nummer noteren en belde me een keer terug. 's Avonds. Dat vond ze leuk.

'Neee,' riep ik, 'niet 's avonds.'

'Dan een keer in de pauze,' zei ze.

'Neehee,' zei ik, 'tijdens je werk.'

We hingen op en jullie begrijpen: dit kan zo niet langer doorgaan.