En zaterdag kreeg ik weer een prachtige en ditmaal dramatische bos bloemen met rode besjes, dikke pioenrozen en zelfs goudkleurige takken erin. Want er was weer een gelegenheid en het ging weer een stuk beter dan bij de prijsuitreiking. (Die we wel kunnen gebruiken als een soort ijkpunt in mijn sociale functioneren). Halverwege de gelegenheid, vlak voor ik over de stoelen zou klimmen, keek ik alleen even naar mijn benen om te constateren dat ik wel een erg pluizige maillot aanhad. Vriendin W. kon niet anders dan me gelijk geven, maar legde er verder niet meer de nadruk op. Ik volgde haar voorbeeld. (Alleen jullie mogen het weten, want jullie hebben het toch niet gezien.)
5 opmerkingen:
Het is goed om een hoe aaibaarheidsfactor te hebben.
Pardon: zet nog even een g tussen doe o en die e.
Ha ha, maar weet je dat ik bij Randstad wel eens ben ontslagen vanwege een pluizige maillot? Ik weet niet of dat de enige reden was, maar ik geloof het wel.
Pardon: vervang die o nog even door een i. En Randstad is natuurlijk niet de maat der dingen.
Natuurlijk, we noteren de correcties. En Randstad mag dan niet de maat der dingen zijn, het heeft toch wel enige indruk op mij gemaakt. Terwijl ik daar toch werd aangenomen op mijn uitstraling en niet op mijn ervaring. Ik voel weer een post opkomen...
Een reactie posten