Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
omdat het leven al moeilijk genoeg is
Over mij
- Flopke
- Iedereen heeft een blog, iedereen twittert. En dus moet je mee, dat realiseer ik me heel goed. Want anders kun je je niet vertonen op een gemiddelde verjaardag. De behoefte is er ook echt wel, ik wil niet eenzaam zijn en achterlopen. Maar ja, aan de andere kant wil ik liever niets over mezelf kwijt. Ik ben niet spontaan, ik wil niet dat iedereen kan lezen wat ik denk en vind, behalve als ik er héél lang over heb nagedacht. En ik wil zeker niet dat ze weten wat ik doe. Al sinds mijn puberteit duik ik weg als ik een camera zie. Dat botst. Zo staan de zaken er dus voor. Zucht.
Blogarchief
-
▼
2007
(149)
-
▼
juli
(22)
- Komt er nog wat van?
- Turkije
- Isolatr
- Kijken en geluk
- Mijn handen, mijn burka
- Telefoon!
- Het is zover!
- Opa 100
- Toch nog welkom
- Flopke is even weg
- Búúrman
- Uit logeren
- De kracht van het kijken
- Niet kijken, niet kijken
- Blozen
- Flopke op een verjaardag
- Flopke rules
- Hoe lang nog?
- Praten
- Twitteren
- Nee, nee, nee
- Je moet toch mee
-
▼
juli
(22)
Labels
- telemarketing (35)
- stijloefeningen (10)
- ikbendaf (9)
- Queneau (8)
- moderne problemen (8)
- twitteren (8)
- beveiliging (7)
- bloggen (7)
- kinderpostzegels (7)
- schaduwnotulen (7)
- Vietnam (6)
- belangrijks (5)
- kijken (5)
- slaapkenner (5)
- zin van het leven (5)
- basisverhaal (3)
- tomatenpureekwestie (3)
- Frank (2)
- Talent (2)
- Theo (2)
- Twitterlife (2)
- benen gluren (2)
- helden (2)
- kiezen (2)
- verjaardag (2)
- wie kent flopke (2)
- Huh? (1)
- Literair prijsje (1)
- blozen (1)
- geheim (1)
- gerdolammers (1)
- herfstdepressie (1)
- kredietcrisis (1)
- mijn achterhoofd (1)
- olie (1)
- onbewuste (1)
- ouderwetse problemen (1)
- pizza en poëzie (1)
- politiek (1)
- sluipende zorgen (1)
- somberheid (1)
- telemarketing op straat (1)
- verveling (1)
- vragen (1)
- wat een goed label (1)
Flopke op Cuba
Twitter Updates
Blogs en wat dies meer zij
Flopke?
2 opmerkingen:
En nu? Hoe durf je me zo in de steek te laten! Mijn dagelijkse inhoudelijke vitaminen, in één klap weg. Gewoon, zomaar, zonder dat ik er uberhaupt iets aan heb kunnen doen. Iedereen laat me in de steek en nu jij ook. Mijn laatste strohalm... Wat kan het leven treurig zijn.
Vooruit dan maar!
Een reactie posten