...op sommige dagen zit het niet mee. Kijk eens naar buiten! Het regent, het is donker. Ik denk dat ik maar op de bank ga liggen en me langzaam in een herfstdepressie laat wegglijden.
Ooit vroeg Belinda me: 'Hoe is het?'
'Rot,' zei ik.
En zij antwoordde: 'Ach, dat zal toch wel meevallen?'
Hoewel Belinda niet mijn type was, had ze gelijk.
Vooruit, in de benen! Trek een behaaglijk truitje aan, zet een kopje hete thee en draai de verwarming open.
Zucht.
dinsdag 24 juli 2007
Het is zover!
En dan komt er een moment, dan lijkt het of iedereen op vakantie is. Dat dacht ik vanochtend toen ik wakker werd. En vervolgens dacht ik: verbergen is dan zinloos. Want waarom? Voor wie?
Om eerlijk te zijn had ik er meer van verwacht. Iets van vrolijkheid. Hoera! Vandaag ga ik mijn gezicht laten zien. Maar er was geen vrolijkheid, integendeel. Verbergen heeft alleen zin als er iemand kijkt. Als iemand je wil zien. Het is als verstoppertje spelen, terwijl iedereen al lang staat te koekhappen: het is niet leuk meer in de struiken en jij wilt ook koek. Maar ja, je hebt geen koek geboekt. Geen vakantie, bedoel ik. (Het maken van een goede vergelijking is nog een hele kunst.)
En dus laat ik vandaag mijn gezicht zien, maar ja...
...op sommige dagen zit het niet mee. Kijk eens naar buiten! Het regent, het is donker. Ik denk dat ik maar op de bank ga liggen en me langzaam in een herfstdepressie laat wegglijden.
Ooit vroeg Belinda me: 'Hoe is het?'
'Rot,' zei ik.
En zij antwoordde: 'Ach, dat zal toch wel meevallen?'
Hoewel Belinda niet mijn type was, had ze gelijk.
Vooruit, in de benen! Trek een behaaglijk truitje aan, zet een kopje hete thee en draai de verwarming open.
Zucht.
...op sommige dagen zit het niet mee. Kijk eens naar buiten! Het regent, het is donker. Ik denk dat ik maar op de bank ga liggen en me langzaam in een herfstdepressie laat wegglijden.
Ooit vroeg Belinda me: 'Hoe is het?'
'Rot,' zei ik.
En zij antwoordde: 'Ach, dat zal toch wel meevallen?'
Hoewel Belinda niet mijn type was, had ze gelijk.
Vooruit, in de benen! Trek een behaaglijk truitje aan, zet een kopje hete thee en draai de verwarming open.
Zucht.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
11 opmerkingen:
Kom op Flop, sleur je door de dag. En je weet: 'de moeiste weg op deze werld, leupt in 't zuiden dor 'n veld'. Nou jij weer...
Overal is regen Flop (ik bedoel in A. EN in U., dat mag je toch rustig overal noemen), en dat achter die wolken de zon schijnt, daar veer ik ook niet meer van op. Jouw thee is mijn koffie (which reminds me: even de knop indrukken zo)en de to-do-lijst ziet er onaantrekkelijker uit dan ooit. De krantenjongen bezorgde vanmorgen het AD (doet 'ie wel vaker) EN de Telegraaf (heeft 'ie nog nooit gedaan) in plaats van de Volkskrant. Waar is God, denk je. En toch...
Zo is het maar net, Bertje,
van die weg, in het Zuiden. Want daar bedoel je mee... dat je dus, dat het lopen en de moeite die je ermee hebt, dat het lopen in het Zuiden, door het veld, dat dat dus... dat het, wacht even, telefoon.
God zit enorm te rommelen in de krantenadministratie deze ochtend, dat moge duidelijk zijn. En mijn to-do-lijst ziet er ook onaantrekkelijk uit en wat erger is: hij is nog geen milimeter korter geworden.
Heel goed Flop, dat bedoel ik. Zie je : je kunt het. Nu nog de telefoon weg!
Nou ja, ze belden omdat ze iets wilden weten van eh, maar goed, waar was ik. Het zuiden...
'depressie trekt nar 't zuiden weg'
Ik wil u zeker niet beledigen of anderszins affronteren, want ik begrijp dat u meestal in ernst schrijft, maar ik lig nu wél blauw (van de lach dus) onder mijn bureau. Wat een enig weblog is dit! Enne...mij kan het niet schelen hoe u er uit ziet, hoor. Ik weet van zoveel bloggers niet of ze een stuitend voorkomen hebben of juist beeldschoon of iets er tussen in zijn.
Hartelijke groet van Wieneke, ook regelmatig te vinden op www.hettweededeel.web-log.nl
Mevrouw, dat u blauw onder uw bureau ligt, kan ik alleen maar toejuichen. En dat u niet geïnteresseerd bent in mijn uiterlijk, ontspant me.
Lieve Flopke,
voormalig kastbewoner I.N. wenst je bij deze allerlei fijnigheden toe. Hij moest er zelf ook een beetje naar zoeken de laatste dagen, naar iets fijns, maar er is onder de bank of in een hoek van de inloopkast altijd wel iets te vinden.
Dank je, I.N. Soms is het even moeilijk zoeken onder de sofa, als de Heer het licht heeft gedimd en het blijft maar regenen.
(Wat heb ik toch met de Heer deze dagen, want volgens mij is het toch een oude vrouw.)
Een reactie posten