Nu moest ik mijn belastingverhaal nog afmaken, maar ik had daar geen zin meer in toen ik deze foto weer tegenkwam op mijn telefoontoestel, genomen tijdens een maaltijd die erg laat op gang kwam, en waarvan één van de gerechten een uit Argentinië afkomstige, maar vanuit Curaçao ingevlogen Lomito was, dat weet ik zeker. Deze foto werd later genomen, ik schat zo rond half twee 's nachts, bij de zevende gang, hoewel ik durf te wedden dat niemand het heeft meegeteld (want op een gegeven moment kun je iedereen alles wijs maken), hoewel ik wel weer weet dat we de dessertwijn nooit hebben gehad, maar dat die ondertussen lag te ontploffen in de diepvries.
Vriendin W. was nogal opgelucht dat ik nog niets over dit etentje heb geschreven, waar ze ergens natuurlijk gelijk in heeft, want moet je zien: niemand was meer zo gedisciplineerd om zijn gezicht goed te verbergen. Maar ja, als W. het echt wil verzwijgen, moet ze het natuurlijk niet oprakelen op een moment dat wij het al keurig onder de naam Cava-night hebben weggeslapen.
En opeens dacht ik: wát nou belastingtelefoon?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten