Ik krijg met enige regelmaat blauwe brieven in de bus en doorgaans steek ik mijn kop in het zand, maar nu was er weer zo'n moment aangebroken dat ik voelde iets te moeten ondernemen. Dat kan zo opeens in je neerdalen. Ik had namelijk in een eerder stadium al iets van 'betalen' zien staan. Daarom greep ik naar mijn blauwe brieven, want het waren er inmiddels drie geworden. Wat er in de eerste stond, weet ik niet meer. De tweede was een verzoek tot betaling in het kader van de zorgverzekeringswet. Voor € 372 was ik klaar. Volgens de derde blauwe brief moest ik een bijdrage zorgverzekeringswet 2006 betalen en dat kostte me € 390.
Om te beginnen wilde ik natuurlijk weten of het hier om één of om twee rekeningen ging en in het meest optimistische scenario dat er slechts één bedrag betaald hoefde te worden, wilde ik weten om welk bedrag het precies ging. En dus belde ik de belastingtelefoon.
Ik kreeg een keuzemenu te horen, dat vooraf werd gegaan door een waarschuwing. Wilde ik met deze telefonade iets willen bereiken, dan moest ik mijn burgerservicenummer wel bij de hand hebben.
En dat nummer had ik niet, sterker nog, ik had er nog nooit van gehoord en het stond nergens op de formulieren die ik voor me had liggen. Wel stonden er veel andere nummers op.
Misschien was mijn burgerservicenummer mijn sofinummer, bedacht ik me, alleen begreep ik niet waarom ze daar dan niet gewoon om vroegen. Ik weet wel dat de belasting het nooit echt gemakkelijk zal maken, maar om het burgerservicenummer te verzwijgen, getuigt weer van een soort van onwil.
Een ander probleem was dat er in mijn sofinummer nu ook letters geslopen waren en dat kon ik me niet herinneren uit het verleden waarin ik het nummer ooit ergens had moeten invullen.
Nu leek me dit een noodgeval, waarvoor ik best wat bijstand zou mogen vragen. Ik zette het bellen door, koos me diep het keuzemenu in en zou vragen wat dat nummer was als ik iemand aan de lijn zou krijgen.
Maar dan had ik buiten de belastingtelefoon gerekend. En vooral buiten het keuzemenu. Want na een aantal keuzes sprak de stem onverbiddelijk: 'Toets nu je burgerservicenummer in.' En dat terwijl ik op dit moment feitelijk vooral iemand aan de lijn probeerde te krijgen om me uit te leggen hoe ik aan dat nummer kon komen.
Ik hing op en dacht na.
Daarop belde ik de belastingtelefoon nog maar een keer. Ik passeerde alle keuzes weer en toen ik mijn burgerservicenummer moest intoetsen, begon ik het eerste deel van mijn sofinummer in te voeren. Bij de letters hield ik op. Ik toetste brutaalweg een hekje in en toen... mocht ik door naar de volgende ronde!
Of ik nu mezelf was, wist ik niet, maar ik kreeg wel een echte meneer aan de lijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten