Beetje in een jaren-80-Duyvendak-is-een-weekendpunker-bui, twitterde ik net. En toen voelde ik een blogje opkomen, want waar was ik in de jaren tachtig?
Welnu: hanging around, maar niet als weekendpunker, want dan moet je maar net weten wanneer het ook alweer weekend was. Duyvendak wist dat, die was actief. Hij maakte een blaadje, pleegde een inbraak en voor je het weet, ontaardt zoiets in werkdrift. Daarmee wekte je maar argwaan op. Mij kon je daar in die jaren niet op betrappen. De uitspraak I'm out of bed and dressed. What more do you want? (vandaag door Oscar van Gelderen in de Volkskrant herhaald), hoewel ik hem niet kende, herkende ik het wel. Zo waren we. En natuurlijk protesteerde ik soms mee, maar alleen als het leuk en grappig was, want het zou allemaal toch niet helpen, dus in de tijd die ons restte, konden we maar beter een beetje lol maken.
Maar weekendpunker of niet, ik moet Duyvendak niet helemaal afvallen. Wat hij had gedaan, had ik ook kunnen doen; had ik willen doen.
Als het maar niet zo vermoeiend was geweest.
2 opmerkingen:
En wederom een schone foto...
Dank je, Vogelman! En zie je hoe ik langzaam aan steeds meer van mezelf laat zien? Maar niemand heeft het in de gaten.
Een reactie posten