Het Gelredome in de stad x (ik doe nog steeds halfbakken pogingen om mijn privacy te beschermen) organiseert jaarlijks een concert waarbij de bezoekers in het rood gekleed moeten komen. Of eigenlijk doen ze dat sinds Marco Borsato een paar jaar geleden tien uitverkochte concerten gaf. Marketingafdelingen willen zulke grote successen herhalen.
Op zulke concertdagen is de stad dus vergeven van de mensen in het rood. En jawel, op die dagen is het één grote rode carnavalsstoet. Die uitgelaten, met rode dekens omwikkelde en rode cowboyhoeden dragende mensen glimlachen altijd naar mij. Ik kijk naar beneden en het is altijd raak: rood.
Dat komt: ik heb veel rode kleren. En blijkbaar draag ik ze vaak. (Kijk dan, ik heb het er echt niet om gedaan vanochtend.)
Elk jaar heb ik vervolgens de sterke behoefte om mensen uit te leggen dat ik niet naar Borsato, De Leeuw of Lionel Richie ga.
Afgelopen zaterdag was het weer zover, ik stapte mijn - ik mag wel zeggen stam- - café binnen en ging maar gelijk naar de eigenaars om het even uit te leggen.
De eigenaresse snapte het en gaf me een knipoog.
De eigenaar snapte het minder goed, geloof ik. Kijk, hier is 'ie. Hij zette muziek op en zong mee: 'Helloooo, is it me you're looking fooooor...'
Dus ik riep: 'AJ, see you op mijn blog!'
2 opmerkingen:
Over hoe Flopke niet geassocieerd wil worden met 'de grote massa'... Ik snap je wel :)
Ach Rose, ik heb zelf het idee dat ik me de hele dag al erg aanpas. Maar als ik een draaiorgel hoor, ga ik wel even iets uit de maat lopen. En ik vind het erg als mensen denken dat ik naar meneer Borsato of meneer Richie ga.
Een reactie posten