Ga de diepte in, hoor ik van (enkele van) jullie. Of eigenlijk: daal af tot het ordinaire leven. Ik probeer het, met de grootst mogelijke tegenzin en toch ook weer niet. Bloggen, het is een proces, daar ga je doorheen en eh... Hier zit ik op een verjaardag. Naast Ad. Ik sta er weer goed op, dus vraag ik Ad, mag ik deze foto gebruiken voor mijn blog?
Tuurlijk, zei Ad. Hij zit daar helemaal niet mee, de hele wereld mag hem zien. (En binnenkort komt hij op tv.)
Wat een blog is, weet hij verder niet. Hij houdt niet van computers, want daar kun je geen sieraden of wandkleden van maken.
Het is niet erg om op een verjaardag naast Ad te zitten, integendeel. Een van zijn anekdotes: hij stond ooit in de rij in een supermarkt van het dorp waar hij woont. Voor hem een keurige dame, zoals er wel meer wonen daar. Voor haar stond weer een enorm vieze zwerver.
De dame draait zich om, knijpt haar neus dicht en zegt tegen de rij achter haar: 'Wat ruík ik toch?'
De zwerver draait zich om en roept: 'GE RUIKT OEW KUT!'
(Ad houdt niet van keurige dames.) 
Vooruit, nog een foto dan maar.
Die is leuk, net Egon Schiele, zei Ad.
4 opmerkingen:
gelukkig had je Ad nog...
en je wordt steeds herkenbaarder Flop!
Niki
Ik vind het nou juist je charme, Flop, dat verborgene. Ik bedoel, iedereen gooit al zijn hele hebben en houwen op dat net. Het is de vraag wat we daar beter van worden. Waarom doen wat zij allemaal doen? Ik houd wel van dat filosofische, dat in zichzelf gekeerde. Maar ja, dat ben ik dan.
Het is een gevecht, Karin. En onvermijdelijk ga ik iemand teleurstellen. Maar wie-o-wie?
Ik merk dat ik wat meer informatie over Ad nodig heb. Wie is Ad? Want dat je zo weinig mogelijk over jezelf kwijt wilt is nog tot daaraantoe, maar roddel ons dan in ieder geval genadeloos bij over een ieder in je omgeving. Ik laat me toch niet floppen, Flop!
Een reactie posten