Kijken is een daad van agressie, schreef ik laatst. Maar dat is natuurlijk helemaal niet waar. Nou ja, soms misschien, maar het hoeft niet. Het kan namelijk ook geweldig zijn. Soms is het een cadeau als er iemand naar je kijkt of zelfs even naar je glimlacht, zomaar op straat of gewoon ergens. Dat kan je dag goedmaken. Je wordt er vrolijk van, je voelt je opeens populair, mooi soms, of energiek.
Misschien is het juist pijnlijk als iemand zich van je afkeert. Misschien maakt het wel agressief als je daar bang voor bent. Dat je merkt dat iemand kijkt, maar dat je erop rekent dat hij zich weer van je kan afkeren. Dat je weet dat het kijken niet voor eeuwig is. Of dat men niet naar jou kijkt, maar eigenlijk naar je jasje of naar je haar dat weer eens raar zit. Dat je ervan uitgaat dat de ander eigenlijk helemaal niet in je geïnteresseerd is, terwijl je er juist zo naar verlangt. En als dat het geval is, kan de ander maar beter helemaal niet kijken. Dat spaart je weer pijn. Dan maar liever onopvallend door het leven gegaan.
2 opmerkingen:
Daar zit je dan met je handen in het haar. Hoe nu verder Flopke?
Wist ik het maar, Erna.
Een reactie posten