Wat weet ik van de burka of de niqab? Helemaal niets. Maar het heeft wel iets te maken met kijken en bekeken worden. Want daar gaat het toch om bij die dracht? Aan de ene kant zeggen gesluierde vrouwen dat ze zich sterker voelen als ze niet gezien worden. Ik zou ze moeten begrijpen, mijn handen zijn mijn burka. Aan de andere kant is het een manier om vrouwen te onderdrukken. Wat klinkt dit enorm jaren zeventig, maar goed, bij het argument kan ik me wel iets voorstellen. Een omgeving die erop aandringt dat je jezelf niet mag laten zien, daar word ik niet enthousiast van.
Mijn omgeving roept eerder: kom op meid, wat kan het je schelen, laat je zien!
Dat zeggen wij westerlingen ook tegen vrouwen in burka: gooi af dat kleed, laat naar je kijken.
En wat vind ik dan precies?
Ik wil gezichten zien, dat is waar. Maar helemaal onbegrijpelijk kan ik de behoefte je te verschuilen natuurlijk niet vinden. Zeker niet in dit kader. Als je het zelf wilt tenminste. Maar ja, hoe weet je dat? Hoe weet je dat je wens uit jezelf voortkomt en uiteindelijk niet door je omgeving is ingegeven? (Dit riekt naar een diepere gedachte.)
Zou ik een burka willen dragen? Soms misschien. Maar als het van jullie zou moeten, zou ik hem liever niet dragen, daar ben ik heel eerlijk in. (Je hoort mij niet beweren dat ik het mezelf makkelijk maak.)
10 opmerkingen:
En, Flop, let's face it, jij gaat nooit aan de burka zolang Cora ze niet maakt.
Raad eens van wie deze blauwe burka komt.
Ah, ik dacht al dat ik iets herkende. Maar op zich is er iets te zeggen voor de optionele designer-burka. Dat je 's morgens voor je de straat op gaat kunt kiezen of je gezien wilt worden of niet. Of je benaderbaar wilt zijn of niet. Of mensen je vandaag de weg kunnen vragen, aan kunnen schieten over je kat die steeds in hun tuin graaft, je van top tot teen kunnen checken, of niet. En dat ook algemeen geaccepteerd is dat burka betekent: nee, vandaag niet. Ik ben er wel, maar alleen om boodschappen te doen. Alleen voor mezelf. Misschien morgen weer voor jou. Misschien.
Allemaal aan de Burka! Ik ga alvast een schaap kopen.
't was aan de Costa del Sol, tingelingeling
daar sloeg mijn hoofdje op hol
tingelingeling...
Iemand stuurde me een uitnodiging om de één of andere messenger te gaan gebruiken: SHOW YOURSELF TO THE WORLD! Maar ik was een beetje moe. Verder denk ik dat een Flopke-foto-expositie tot de mogelijkheden behoord. Over conceptuele continuiteit zal niemand kunnen klagen.
N.B.
behoort
Ja, N.B., daar zou ik ook een beetje moe van worden. Ik bedoel: ik mag graag wandelen, behalve als men zegt dat ik een flinke wandeling moet gaan maken.
(En Ed, ik maak vast de knoflook schoon.)
He Anoniem, 'conceptuele continuïteit', daar word ik dus niet vrolijk van...
Daar heeft Bertje wel een punt. Conceptuele continuïteit... ik? Ik begin me een beetje te schamen.
Een reactie posten