woensdag 18 juli 2007

Niet kijken, niet kijken

Kijken is soms toch ook een vorm van agressie. Er zijn mensen voor minder tegen het plaveisel geslagen. (Kijk voor je, kloothommel. Heb ik iets van je aan soms?) Nou vind ik dat een overdreven reactie. Ik sla niet snel en nooit hard. Maar om eerlijk te zijn kan ik er ook niet altijd tegen als men naar me kijkt, vooral 's ochtends niet, tijdens het ontbijt. In die zin ben ik het met Reve eens. Die vindt dat de mens 'in het geheim, alleen, bij voorkeur achter een juten gordijn gezeten, zijn voedsel tot zich neemt'. Zo is dat. Bij gebrek aan een juten gordijn, vraag ik mijn disgenoot 's ochtends wel eens om naar zijn eigen bord te kijken. 's Avonds gaat het een stuk beter, maar ook dan wil ik het soms niet hebben. Ik bedoel maar, dit is een hele overwinning voor mij. Het was echt dat ik de naam kon krijgen (flopke-en-nog-wat), anders was ik er nooit aan begonnen. En toen vond ik dat ik best één stukje kon schrijven. En kijk nu toch eens? Zo word je dus blogger, als je nooit blogger had willen worden. Want je kunt er niet eens tegen als ze naar je kijken.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Als kijken al eng is, wat is lezen dan? Want lezen is ook een beetje bij iemand naar binnen kijken, toch? (Jouw binnenwereld is heel interessant, overigens - maar ik wil je niet intimideren)

Anoniem zei

Zal ik je eens wat vertellen? Ik had een ex (dat is-ie gelukkig nog steeds), die at heel snel z'n bord leeg en ging me dan doordringend aan zitten staren. En ik at (en eet nog steeds) langzaam. Dat kon natuurlijk nooit iets worden. Goed idee overigens van dat jute gordijn! Niki

Anoniem zei

Maar met een masker voor maak je de kijker juist nieuwsgieriger, hij zal niet rusten tot hij weet wat er achter zit...
(Ja, ik ben er nog)
I.N.

Flopke zei

Als hij is uitgegeten, moet een ex inderdaad gewoon naar zijn bordje blijven staren of desnoods naar zijn buik. En anders dient hij met zachte doch dwingende hand te worden verwijderd.