Gister had ik net het stukje over belspellen af, toen ik werd gebeld. Zowel mijn mobiel als mijn vaste telefoon gingen af. Ik nam beiden op en hoorde even niets.
Ergernis.
Mijn mobiel reageerde het eerste. Een stem zei dat hij een renteanalyse met me wilde doen.
'Bent u een telemarketeer,' vroeg ik.
'Nee,' zei de stem, 'ik ben van het renteanalysecentrum.'
'U belt me op twee lijnen, ik hoor even niets en uiteindelijk neemt u één lijn aan. Ik vind dat nogal brutaal,' zei ik.
De ander ontkende. Niet dat het brutaal was, maar dat er een stilte gevallen was.
'Dat is wel waar,' zei ik. 'En u bent telemarketeer.'
'Nee,' legde de stem uit, hij wilde een renteanalyse maken, was ik 31 jaar?
Op de achtergrond hoor ik allemaal stemmen. 'Zit u in een zaal te bellen?' vroeg ik.
'Ja,' zei de telemarketeer, 'allemaal mensen van het renteanalysecentrum.'
'Onzin,' zei ik, 'Dat noemen we een telemarketingbureau.' Wat deed hij in het dagelijks leven?
Dit was een bijbaantje van hem, en hij was géén telemarketeer. 'Ik ga niet met u in discussie.' riep hij geërgerd.
Toen hing ik op.
Mislukt.
Ik had een afspraak met hem moeten maken, maar ik wilde hem helemaal niet ontmoeten in een hotel in een andere stad.
Pietervrouw reageerde opgelucht. Zij durft niet goed, ik ben er te opvliegend voor.
May the best one win.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten