Ik heb er nu een dag over lopen nadenken en ik weet nu dat ik het niet weet. Je kunt vermoeden dat iemand je leuk vindt, maar je weet het nooit zeker. Het kan zijn dat iemand je heel erg graag mag, maar het niet durft te zeggen. Het kan ook zijn dat je denkt dat iemand je mag, maar dat die ander het vooral handig vindt dat jij de rekeningen betaalt, of dat hij met je mee kan rijden of omdat je grappig bent of mooi en dat dit goed staat in gezelschap. Of omdat er nu even niemand anders voorhanden is. Je kunt het vragen, maar dan geeft de ander een antwoord waarvan je niet weet of het klopt.
Je weet het nooit zeker.
Maar soms kun je het wel vermoeden. Als iemand telkens naast je staat zonder dat je het in de gaten hebt, bijvoorbeeld. Of misschien wel als iemand je peinzend staat na te kijken, zonder dat die verwacht dat je nog zult omkijken. Als hij met een achteloos gebaar een boekje bij je neerlegt. 'Moet je lezen, vind je vast leuk.' Als hij bloemen in je kamer zet, en dan maar hoopt dat je het ziet. Als diegene een stapje opzij doet en vraagt: kun je het zien? Of wil je hier staan? Als hij dus iets voor je doet, zonder te zeggen: kijk eens wat ik doe? Dat doe ik voor jou!
4 opmerkingen:
Hoe belangrijk is het dat iemand je leuk vindt? Wat doe je er dan mee? Ik bedoel, als je iemand niet leuk vind , wat heb je er dan aan dat hij je wel leuk vindt?
Volgens mij gaat het erom dat jij emand leuk vindt. En als je iemand leuk vind, moet je niet te flauw doen en gewoon naar diegene toelopen: "Goh, ik vind je leuk, dat wilde ik even kwijt. Doe er iets leuks mee :)"
(En ik heb altijd moeite met het woordje vind en dan de d en/of t :))
Tja, Ed, als de wereld voor iedereen zo in elkaar stak, kon ik deze blog wel sluiten en bijvoorbeeld een spellingsblog beginnen.
Schitterend, die bloemen!
Waar Karin? Woops, o ja!
Een reactie posten