Om te kijken welke kant het met haar carrière uitkon, deed Pietervrouw een assessment en daarna kwam ze bij me langs. Ze had de hele dag tests gedaan en met een vrouw van het mobiliteitscentrum gepraat. Half giechelend en half verbouwereerd zei ze: 'Weet je wat die vrouw vroeg? Of ik iets voelde voor de functie van spoorloper!’
Ze vroeg of ik wist wat de spoorlopelarij inhoudt.
Ik wist het niet precies, maar had wel een vermoeden.
En inderdaad: een spoorloper loopt het spoor langs, controleert of er geen gebreken zijn, of er geen zwanen in de bovenleiding hangen en slingert stenengooiende kinderen op de bon.
Spoorlopen was nog tot daar aan toe. Pietervrouw wilde best een paar keer langs de sporen lopen met iemand die leuk was. Maar bonnen ging ze echt niet uitschrijven.
Nadat we uitgelachen waren, zei ik: ‘Ik doe mee. We gaan samen spoorlopen.’ Want dat kan best gezellig worden, de NS betaalt goed en ik vind het geen probleem om bonnen uit te schrijven. Pietervrouw kreeg er zowaar zin in. Daarna keken we op internet of er eigenlijk veel vacatures waren voor spoorlopers en daar schrokken we toch wel een beetje van. De eerste vier pagina’s stonden vol met berichten over spoorlopers die het treinverkeer saboteren. Ze zorgen voor veel vertraging, want als er een spoorloper wordt gesignaleerd, moeten treinen stapvoets rijden. Vooral in Lisse had een spoorloper het spoorverkeer lamgelegd. En in Schiedam was er één in verwarde toestand van het spoor gehaald. Dit waren allemaal dan wel geen professionele spoorlopers, maar toch. Verder was het volgens één bericht een functie waar conducteurs en onderhoudsmedewerkers altijd nog naartoe gedegradeerd konden worden.
De motivatie voor onze nieuwe carrière zakte in elkaar. Ik neem toch maar geen ontslag en Pietervrouw zou het assessmentcenter laten weten dat we nog smakelijk om het voorstel hebben gelachen en dat ik, haar vriendin, heb gezegd dat hier misschien een leuk journalistiek verhaal over mobiliteitscentra in zit.
4 opmerkingen:
Dit was er ook eentje: http://www.nu.nl/news/1315566/122/Trein_raakt_zwaaiende_vrouw_op_het_spoor.html
Geweldig toch, zo'n assessment center: breng je er een hele dag door, komen ze met zoiets. Alsof je daar voor getest moet worden. Je hoeft er alleen maar recht voor te kunnen lopen, en je moet natuurlijk niet blind zijn. En verder geen moeite hebben met uitzichtloosheid, monotonie, gevaar, vijandige reacties. Nu ik er nog eens over nadenk: het is een zeer veeleisende en dynamische functie, waar alleen de sterktste karakters tegen opgewassen zijn. En enthousiasme is onontbeerlijk!
Ja, Marina, ik zei ook nog: Dit is een verkapte moordaanslag!
Tja, Siske, Pietervrouw zocht een avontuurlijke en afwisselende functie, waarbij ze ook nog eens naar buiten kon. En dan komt het er al snel automatische uitrollen: spoorloper.
In een van m'n favoriete stripjes van Kamagurka sjokt cowboy Henk over de spoorbaan. Z'n leven trekt als een film aan hem voorbij.
'hierdoor ziet hij de aanstormende trein niet'.
SPAT!
Een reactie posten