Als je ze eenmaal hebt, gaat het vanzelf. Met muizen, bedoel ik. Ooit toen ik nog een jonge flop was, woonde ik korte tijd in een studentenhuis, maar dan zonder studenten. Het was meer een huis vol werkelozen. En werk of niet, er was geen tijd of gelegenheid om de afwas te doen. Het was dus een ideale omgeving voor muizen en ze zaten er dan ook. Ze zaten tussen de vuile afwas en op het kruidenrekje. Als ik op een ijverig moment eens stond te koken en ik had zout nodig had, wapperde ik eerst even met mijn hand. Dan gingen de muizen even opzij. Het was best een vreedzame coexistentie. Het went, als je eenmaal in de situatie zit. Maar toen ik een wel erg grote, kale muis onder het aanrecht zag wegschieten, ben ik toch maar verhuisd.
(Met dank aan Nikki voor de foto.)
2 opmerkingen:
Wat een spannende foto. Alsof dat meisje (F?)een verschijning is die pas bij het afdrukken tevoorschijn kwam. Oorlog, lijkt het ook. Of waren het gewoon de jaren tachtig?
Ha Ivo, het waren gewoon de jaren tachtig in een stad die onlangs is uitgeroepen tot een van de lelijkste van Nederland. Dat komt door de hardnekkige gewoonte daar om decennia lang telkens het mooiste gebouw dat er nog staat af te breken om er iets lelijks voor in de plaats te zetten. En natuurlijk is dat F. Zie je niet dat ik haar gezicht een beetje heb uitgevaagd?
Een reactie posten