Als ik in de trein zit en om me heen voeren reizigers luide telefoongesprekken, vind ik dat vaak een beetje hinderlijk, want dan kan ik mijn eigen gedachten niet meer denken.
Ik ben daar niet de enige in, integendeel. Er zijn zoveel mensen die zich er zo ernstig aan storen, dat er een actie tegen luid bellen in de trein is opgezet. Behalve het treinpersoneel, moeten ook reizigers de bellers vaker op hun luide belgedrag wijzen.
Vanochtend zat ik in de trein en medereizigers om mij heen voerden luide telefoongesprekken. Daar deden ze mij geen plezier mee, bovendien wist ik dat zij hadden moeten weten dat ze dit eigenlijk niet zouden moeten doen. Toch wisten zij dat niet of het kon ze niet schelen. Dat maakte de herrie er voor mij nog iets vervelender op. Bovendien moest ik er nu ook nog iets van zeggen tegen deze onwetende of onverschillige bellers.
Dat wil ik helemaal niet.
Ik heb nergens om gevraagd.
En al helemaal niet op een maandagochtend.
2 opmerkingen:
Mijn theorie: dat mensen praten met elkaar in de trein is niet zo erg hinderlijk omdat je het hele gesprek kunt volgen. Maar dat ontdekt er aan bij de mobiele bellers, je hoort maar 1 kant en dus is het niet te volgen.
(gedeeltelijke) Oplossing (van de ergenis): Het wordt een stuk leuker/draaglijker als je zelf de andere kant van het gesprek gaat invullen.
Ja, Poulus, of alleen al de relatie raden tussen de beller en de andere kant van de lijn. Zo hoorde ik laatst een moeder met haar stoute zoontje bellen, daarna met haar tweede man en tot slot met haar stiefdochter.
Een reactie posten