Pasta en aardappels

Omdat het de vorige keer zo goed was bevallen en omdat het die dag allemaal niet makkelijk was, besloten we een omgeving op te zoeken waar men je geen kwaad doet.

We gingen naar Frank.

Aan een ander tafeltje zaten twee vrouwen die een pasta bestelden en verder niets. In de meeste restaurants moet je meer bestellen, want doe je dat niet, dan kijkt de ober je misprijzend aan. Bij Frank maakt dat niet uit. Het interesseert Frank niet hoeveel je eet.

De vrouwen vroegen wat Rosevalaardappeltjes waren.

De serveerster legde het uit: een lekker stevig aardappeltje dat in de schil geserveerd wordt.

Dat wilden de vrouwen ook. Het meisje schudde haar hoofd. Dat mag niet van Frank. Pasta en aardappels eet je niet samen. Je hoeft niet veel te eten bij Frank, maar slechte combinaties serveert hij niet.

(Kijk, hier staat hij, met zijn hoofd gebogen naar de lamp.)

Toen we wegliepen, stond Frank aan de bar een sigaretje te roken. We liepen nu eens niet door, maar zeiden: 'Het was lekker, Frank.'

Frank glimlachte en nam een trekje aan zijn sigaret.

'Vooral het konijn met cacao,' zeiden wij.

Toen keek Frank ons verrast aan. Niet veel mensen bestellen dat, omdat ze het een raar idee vinden. Hij had het uit een kookboek met recepten uit 1500.

Frank maakt recepten uit 1500.

Waarom zijn er niet meer mensen zoals Frank?