Jullie hebben de stukken en de agenda gezien, dan laat ik jullie ook even het vergadergezelschap zien. Kijk, dit zijn we.
Midden vooraan zit de voorzitter, zoals het hoort.
Ssssst, zei hij toen ik de notulen heel zachtjes begon te zingen. En hij had ook wel gelijk ook, want we hadden de notulen al besproken en bovendien hoeven ze helemaal niet gezongen te worden. Ik zing trouwens zelden, dus het was nergens voor nodig.
Ik hield op met zingen en voort ging de vergadering.
4 opmerkingen:
Kijk, vergaderen met mensen die zo leuk zijn dat ze zich laten fotograferen met hun hand voor hun gezicht: dat verdient die naam niet. Ik noem dat borrelen. En daar mag best bij gezongen worden.
Vergaderen is een hele kunst met de handen voor het gezicht. Dat geldt overigens ook voor borrelen. Gezang is dan redundant. Het voegt niets toe en is alleen al om die reden ongepast.
Inderdaad, Siske, dan valt vergaderen wel mee. Overigens had de voorzitter er best een beetje begrip voor, hoor, terwijl hij me met zachte hand bijstuurde.
En Remco, mijn gezang ís redundant, dat realiseer ik mezelf heel goed.
Die lange links, die zit te spieken!
Een reactie posten