Ooit stond ik in een winkel om een horloge te kopen. Uiteindelijk kon ik kiezen tussen een horloge waarop ik kon zien hoe laat het was en een horloge waarop ik dat niet kon zien, omdat ik hem niet begreep. Over een abstracte wijzerplaat bewogen een bolletje, een halve maan en een blokje de verkeerde kant op. Ik vond hem bijzonder lollig. De juffrouw die me hielp, zei dat het andere horloge beter was.
'Ik begrijp deze niet,' zei ik giechelend.
'Daarom is die ander beter,' zei ze. 'Je krijgt er geen spijt van.'
'Tja,' zei ik, 'Maar ik vind die met het bolletje leuker.'
'Daar ben je snel op uitgekeken, je kunt beter de ander nemen,' zei ze.
Ik heb haar raad opgevolgd.
Al voor ik de winkel uit was, was ik al op mijn nieuwe horloge uitgekeken.
Ik bedoel: ik zég wel dat een ander weet vaak beter wat goed voor je is, maar het ligt er natuurlijk wel aan wie die ander is. Als je iemand tegenover je hebt die het niet beter weet, dan kun je nog beter naar jezelf luisteren. Maar nog beter is het natuurlijk als je op zoek gaat naar iemand die het écht beter weet.
(Het horloge wat ik tegenwoordig draag, is te groot en te zwaar voor mij, hij niet niet shockproof en kan niet tegen regen. Ik ben er nog altijd erg blij mee.)
5 opmerkingen:
Zo viel ik ooit op een "tijdloos" horloge. Dat was ook geen beste keus.
Kon je er echt niets van maken? Ik dacht: ik leer hem wel begrijpen, op den duur.
Tijdloos sloeg meer op het ontwerp. Saai dus. Een sollicitatiehorloge. Die zijn niet leuk.
Nee, maar dan zijn we het eens, Niki. Koop nooit iets nuttigs. Báh!
En zeker niet voor een sollicitatie! Dat gooi je daarna ver weg in een kast.
Een reactie posten