Kijk dit is Theo, ik houd hem in mijn armen. (Een typische Flopke-foto van een paar jaar geleden, nog voordat ik zelf ooit van me gehoord had.)
Toen ik Theo kreeg, was ik op zoek naar een arrogante kat, die zijn eigen weg ging, die altijd met zijn rug naar me toe ging zittten, en zich gedroeg alsof hij mij tolereerde in plaats van andersom.
Maar Theo ging niet met zijn rug naar mij toezitten, hij ging aan mijn voeten zitten, keek met trouwe hondenogen naar me op en wachtte tot hij met zijn enorme lijf op mijn schoot kon springen. Als ik naar de gang liep, liep Theo achter me aan. Ging ik naar het toilet, dan wachtte Theo netjes bij de toiletdeur, om na afloop weer met me mee terug de kamer in te lopen.
Theo leek permanent ongelukkig omdat hij te weinig aandacht kreeg. Er waren zelfs dagen dat ik weg was, want ik had een baan. Dan kon ik hem wel uitleggen dat ik geld nodig had om de dierenarts te kunnen betalen, maar daarvan vrolijkte hij niet op.
Ik wilde een kat die niet naar me luisterde, en inderdaad deed Theo precies dat wat ik niet van hem wilde. Als ik riep: 'Theo, hierrrrrr,' dan kwam hij. Altijd. Hij heeft me veel geld gekost en kwam akelig aan zijn einde. Wat dat laatste betreft, dat is nog maar afwachten, maar verder waren Theo en Flopke één pot nat.
Zucht.
15 opmerkingen:
Geen wonder dat je na de ervaring met Theo geen keuzes meer kunt maken Flop: je twijfelt voortdurend of je wel zult krijgen wat je eigenlijk wilt. Die existentiële twijfel vormt in feite ook de basis en de ratio van je weblog.
Maar er is troost: ongetwijfeld gaat 'Karin' als ze over Theo leest je bezweren dat het met jou nog best goed kan komen: in een volgend leven!
Kortom:
'Neet mier an denke, 't het toch gen nut, want vanaf 't begin zien ow kaarte geschud'
Hoe kan iemand om 9.23 uur reageren op een bericht dat pas zeven minuten later is geplaatst. Flopke speel jij met bertje onder één hoedje?
Zo kunnen we Bertje nooit meer voor zijn! Wat me gisteren overigens lekker wel gelukt is. :-)
Niki, zo zie je maar weer: de politie is je beste kameraad! Altijd waakzaam.
Geachte politie,
Aangaande de door u geconstateerde ongeregeldheid, zijn er twee mogelijkheden die tot de mogelijkheden behoren. Ofwel Bertje heeft telepathische gaven. Dan heeft hij zijn reactie geplaatst voordat ik mijn stukje publiceerde. (In dit verband is het interessant hoe en of 'Karin' straks gaat reageren.)
Ofwel ik ben in staat te manipuleren en rommelen met De Tijd.
Er zit niet veel anders op, jullie moeten achter je bureau vandaan komen om een onderzoek in te stellen.
En Bertje, dat iets geen nut heeft, heeft ons nog nooit weerhouden om iets te doen.
Of zou Bertje veel aandelen FlopBlog op zak hebben?
Maar hou vol, Niki, want je kunt het!
Zou er inderdaad in mijn aandelen gehandeld worden? Dan moet ik op zoek naar de strijkstok.
Morgen zet ik de wekker!
Flop, Neet mier an denke,'t het toch gin nut' betekent in dit geval dat je moet proberen je pijnlijke ervaringen met Theo moet proberen helemaal achter je te laten. Vrij vertaald: Niet meer aan denken, want dat heeft toch geen zin'.
Het wil dus niet zeggen dat je de rest van je leven doelloos met je handen in het haar (of voor je gezicht) kunt gaan zitten. We verwachten van jou nog heel wat hemelschreiende vertellingen over je moeizaam bestaan. Inderdaad: doe iets. Vertel!
Maar nu gaat het helemaal niet over de hartverscheurende inhoud, namelijk het leven van Theo! En dat greep mij nou juist zo aan. Ik riep spontaan 'arme hond', wat natuurlijk een mooie slip of the tongue was. Alleen nog een vraagje: hoezo zijn Theo en Flopke één pot nat? Loop jij ook voortdurend achter je baasje aan, op zoek naar genegenheid, of kost je jezelf handvol geld?
Pardon: handenvol geld.
Máár Bertje, ik spreek dan wel geen Limburgs, ik versta het wel hoor. (En ik denk dus graag aan dingen die voorbij zijn en waar ik spijt van heb, hoe nutteloos ook. Hoewel het later misschien toch wel nut kan hebben, als ik erover schrijf en iemand gaat het nog lezen ook.)
En Usje, ik vrees dat ik niet veel kan loslaten, wegens mijn terughoudendheid. Maar dat ik mezelf handenvol geld kost, mag je wel weten.
Ach die Theo, en hij zag er blijkbaar met die zwarte vlek onder zijn kin ook nog uit alsof hij permanent klaaglijk aan het schreeuwen was. Dan kan het vervolg eigenlijk al wel een beetje worden voorspeld. Een toast op het leven van de verkeerd geplaatste kat!
Ja, laten we daarop drinken!
Een reactie posten