Kijk, dit is Mario. We zaten in de kroeg en opeens vroeg hij: 'Plofje, kom ik ook op je blog?'
'Dat weet ik niet,' zei ik.
'Toe,' zei Mario. 'We zijn toch vrienden?'
'Wil je het dan zo graag,' vroeg ik.
'Natuurlijk,' zei hij.
'Maar waar moet ik dan over schrijven, Mario?'
'Nou gewoon, over mij,' zei hij.
'Ik weet het niet hoor,' zei ik. 'Ik moet wel iets zinnigs kunnen zeggen. Of iets grappigs of zo.'
'Doe niet zo flauw, Plofje, je kunt best iets bedenken.' Mario staarde uit het raam.
Het was tot nu toe een gezellige avond geweest, ik wilde het niet verpesten. We bestelden nog een glas met het een of ander, maar dat was niet genoeg. Toen zei ik: 'Nou vooruit, ik zal over je schrijven.'
'Maar niet mijn naam gebruiken, hoor,' riep Mario gelijk. 'Noem me maar Mario of zo, als ik maar niet herkenbaar ben.'
Ik bedoel: bloggen grijpt diep in mijn leven in. Veel dieper dan ik vooraf had gedacht.
9 opmerkingen:
Leuke man die Mario, Flop. Maar wel een typisch geval van door de vingers zien.
Maar bezet. Niet door mij hoor, hij heeft een heel leuke vriendin, die heel lekker voor hem kookt. (Daar leggen wij het bij af, Ellen.)
Heeft Mario geen inhoud? Of alleen mooie blonde lokken en een vriendin die lekker kookt? Maar ach wat wil een mens ook meer in het leven!
Die Mario... Maar je had hem wel even de spelregels van je blog moeten uitleggen Flop. Dus hem niet stiekem door jouw vingers laten kijken in de hoop dat jij dat wel door de vingers zou zien.
Flopke, ik zoek je emailadres of is dat geheim? Irma
Oh ja, geef ook even dat van Mario...
Irma
Niki, Mario heeft donkerisch haar. En hij houdt erg van lekker eten.
Ellen: ik ga Mario de spelregels uitleggen, zodra ik het zelf weet.
En Irma, mijn e-mailadres is: flopke@planet.nl. Echt waar! (Toen ik dat kon krijgen, ben ik feitelijk begonnen met bloggen.)
Oh! Sorry. Dat kruiste.
Je kunt me mailen, Irma, dan mail ik je terug.
Een reactie posten