Gister zat ik met iemand te praten en die zei dat ik niet over het weer moest beginnen, want dan ging hij ergens anders zitten. Ik vond dat moeilijk, want het weer zit me hoog. Zeker nu de kranten schrijven dat de zomer bijna is afgelopen en dat de hoop op nog een beetje warmte begint te vervliegen. (Natuurlijk ga ik nog naar het land met een C, maar dat was om de winter te verkorten. Op dit moment weet ik niet hoe ik de herfst moet doorkomen.) Maar hierover mocht ik het allemaal niet hebben.
Waarover moet het dan gaan? Ik ben niet goed in converseren. Als het gesprek niet vanzelf loopt, zit ik vaak zwijgend naast iemand te bedenken wat ik nu eens zal vragen. Bij sommige mensen lukt het me helemaal niet en dan houd ik mijn mond. De ongemakkelijke stilte probeer ik te verdragen. Een ongemakkelijke stilte verdragen is nog een hele kunst die je goed moet oefenen.
Overigens was het gister gezellig, hoor. Want toen ik zei dat ik niet kan converseren, moest hij lachen. Hij zei: 'Met mijn baan gaat het goed, met het huis ook en het gezin is prima. Dus begin daar niet over.' Over het weer wilde hij het in geen geval hebben. 'Verzin maar iets anders, anders loop ik weg.'
Kijk, dán heb je het ergens over. Ik vergat bijna dat ik het koud had.
6 opmerkingen:
Hoezo was het eigenlijk aan jou om onderwerpen aan te dragen, Flop? Ik hou wel van het weer, om over te praten. Ooit was ik in de Cariben, in de winter, op een eiland met een T. Toen ik landde op Schiphol, na drie weken zon en turkooizen water, stortte ik meteen in een depressie. Waarom was ik nu weer hier? Ik zag nog voor me hoe ze daar nu onder een palmboom zaten. Zelf had ik weer een grijze wolk vlak boven mijn hoofd hangen. Bereid je daar dus wel op voor. De overgang zal niet gemakkelijk zijn. Maar je komt er wel weer over heen. Aleen: zorg dat je er over praat!
Natuurlijk moet ik over het weer praten, als me dat aan het hart gaat. (Dat doe ik ook wel, neem deze blog. En wij hebben het er ook over. Goeie tip: niet depressief worden als je straks landt.) Maar soms is iemand daar niet in geinteresseerd. Meestal zwijgen we daar dan over, blijven beleefd met elkaar praten en denken ondertussen aan iets anders. Achteraf kan ik me daar zorgen over maken: wat was er mis? Daarom vond ik het wel verfrissend dat iemand zijn armen over elkaar slaat, zegt: dat interesseert me niet, verzin maar iets beters. Als je dat goed doet, kan het nog een vrolijk gesprek worden over iets dat ook van belang is.
Nu ben ik natuurlijk wel benieuwd: waar gingen jullie het toen dan over hebben? Hier trouwens wat wolkenvelden, op dit moment. Maar voor gesprekken over de zin van het leven ben ik ook altijd in.
Osdorp: blauwe lucht met stapelwolken. Later deze week kans op een bui.
Tja, waar hadden we het over, Siske? Over Aids, nootjes en stinkende kaas. En over bloggen natuurlijk. En waarom? Ik kreeg net een paar heldere gedachten, maar daarover later meer.
Hier wisselend bewolkt, mensen. En 24,4 graden binnentemperatuur. (Ik laat gewoon het achterste van mijn tong zien.)
Wat kunnen vriendinnen elkaar toch leuk ondersteunen. Nee, daar kunnen wij professionals echt niet tegenop.
Een reactie posten