Laatst schreef ik dat je mensen die je leuk vindt soms in één oogopslag herkent. Maar dat is natuurlijk lang niet altijd zo. Want vriendin P. heb ik heel anders leren kennen. We stonden op het schoolplein, ik zei tegen haar: 'Wat heb je een grote kin.'
Zij antwoordde: 'En jij dan met die grote neus.' Even was het stil en toen zei ze: 'En je hebt konijnentanden.'
Toen was het wel weer welletjes voorlopig. We hebben enkele maanden niet met elkaar gesproken.
Ik kan me dit trouwens niet herinneren, P. heeft het me verteld.
Later kwam het alsnog goed. We kwamen op een andere school samen in de klas en toen werden we vriendinnen. Met haar heb ik een paar jaar in één grote lachstuip gelegen. Haar moeder werd helemaal gek van ons.
(Nou zal ik de eerste keer dat ik haar zag, haar niet suf hebben gevonden. Daar had ik het de vorige keer over: aan sommigen mensen kun je zien dat je niets tegen ze te zeggen hebt. En van het eerste gesprek tussen P. en mij kun je veel zeggen, maar niet dat het saai was.)
Met haar kin is trouwens niets mis. En mijn neus, nou ja, op deze foto valt hij ook wel mee.
4 opmerkingen:
Verrek! Je hebt idd konijnentanden! Dat ik dat nooit eerder gezien heb zeg!
Zeg Ed, eh, hoe heet het...
Nou, dat noem ik nog eens duidelijke taal. Geen saaie onzin, geen aardige prietpraat, gewoon meteen whám! Ik zou dat ook wel eens willen, maar dan krijg ik weer die populariteitsprijs niet.
Nee, Wieneke, populair word je er niet van. En ik weet niet eens of je dit vaak moet doen als je iemand voor het eerst spreekt.
Een reactie posten