Vaak kun je aan iemand zien of je hem of haar zal mogen. Je ziet dat je leuke gesprekken met iemand kunt voeren, dat jullie samen kunnen lachen in de kroeg of dat je je leven met iemand zou kunnen delen. Andersom ook, soms zie je dat je niets van iemand te verwachten hebt, dat je je zal vervelen als je op een verjaardag naast elkaar gezet wordt. Ik weet natuurlijk niet hoe het bij jullie zit, maar bij mij werkt het zo.
En goed, het werkt niet altijd feilloos (daar zal ik nog wel eens een voorbeeld van geven). Maar het klopt vaker dan ik verklaren kan. Sommige van mijn beste vrienden herkende ik de eerste seconde dat ik ze zag. (Het hoeft trouwens niet altijd de eerste seconde te zijn. Soms zie je het pas later.)
Hoe kan dat nou? Wat zíe je dan? Zien dat iemand je iets te melden heeft, is toch net zo iets als ruiken hoe iemand zijn haar zit? Of horen hoe iemand gekleed is? (Nou goed, dat laatste kan soms wel.)
Het heeft niets met schoonheid te maken. Of althans, niet met wat daar objectief voor doorgaat. Want mensen die ik leuk vind, vind ik vaak ook mooi. En mensen die mooi zijn, ik zie het soms niet eens. Ik zie alleen een regelmatig gezicht. Wat dat betreft is het maar raar dat ik me verberg.
3 opmerkingen:
Ja, ik ken dat, Flop: vriendschap op het eerste gezicht. Maar wat je dan ziet dat aantrekt? Inderdaad is het geheimzinnig. Ik ga wel eens naar de sauna, en daar vallen opeens veel vertrouwde selectiecriteria weg. Kleding en kapsels zeggen veel, maar is iedereen naakt en met nat haar, dan heb je daar niets meer aan. Er komen misschien andere criteria voor in de plaats, maar die zijn minder relevant bij het inschatten van vriendschapskansen. Hoewel: zo'n enorme trommelbuik bij mannen, met daaronder, nauwelijks met het blote oog waarneembaar, een piepklein pikkie, en tatoeages en piercings: daar heb je wel weer wat aan. In de kleedkamer heb je opeens je vertrouwde referentiekader weer terug, merk ik altijd. Dan slaak ik een zucht van verlichting.
Nou, vriendschapsgevoelens op het eerste gezicht hoeft niet, kan wel natuurlijk. Maar ik denk toch dat het iets met een bepaalde gevoeligheid voor andermans aura en lichaamsgeur te maken heeft. Met een knap/mooi/lelijk uiterlijk heeft het geen bal van doen, al denken de reclamejongens dat nog steeds. Ik geloof wel dat iemand met een vriendelijke belangstellende uitstraling en een leuke lach aantrekkelijk gevonden wordt. Dus mensen aantrekt. Leuk onderwerp trouwens, Flopke.
Kleding en kapsel spelen zeker een grote rol, Siske. Maar ik heb de illusie dat er nog meer is. De sauna is een mooi voorbeeld. Ik verbeeld me dat ik daar soms ook kan kan zien of ik snel met iemand ben uitgepraat. De blik in iemands ogen? Maar misschien ook heb ik dan één woord van iemand gehoord (dat is genoeg). En inderdaad, wat er al dan niet vrolijk onder de gordel bungelt,geeft soms nuttige aanvullende informatie.
En Wieneke, misschien kun je het wel een beetje ruiken. Er was toch zo'n geurstof die mensen afscheiden als ze elkaar aantrekkelijk vinden? Wat aura betreft, op dat gebied beschouw ik mezelf als ondeskundig. (Ggggeen commentaar.)
Een reactie posten