Soms kom je iemand tegen van wie je hoognodig dingen moet doen die je niet wilt doen. Dan moet je een spelletje spelen, als je net zit te praten. Op een stoel gaan zitten, als je staat. Gaan staan, als je zit. Vragen beantwoorden waarvan je vindt dat ze niet gesteld moeten worden en al helemaal niet op zo'n luide toon.
Echt last heb je ervan als je zulke mensen niet kunt ontwijken: op het werk of in familiekring.
Ooit liep er zo'n vrouw rond op mijn werk. Omdat we 'iets leuks' moesten doen en ook aan 'onze teamgeest' moesten werken, vond zij dat we moesten schilderen. In groepjes van zes.
Nu wil ik niet aan mijn teamgeest gaan werken en ik wil al helemaal geen schilderij maken in een groepje van zes. En alsof dat nog niet erg genoeg was, moest dat allemaal met een witte overall aan. Want anders werden onze kleren vies, zei de vrouw en ze lachte erbij. Daarin had ze gelijk, maar dan alleen omdat we gingen schilderen en dat moest dus van haar.
Zo stond ik daar in een witte overall, met zes mensen om een schilderij heen dat er met de minuut amateuristischer begon uit te zien en ik voelde me diep ongelukkig.
Dan kan het maar beter herfst zijn.
3 opmerkingen:
Wat een horrorverhaal. Dan inderdaad een liever een plensbui over je heen krijgen.
Volgens mij ken ik die vrouw. Maar bij mij was het een man.
Het zou best kunnen dat je haar/hem kent, Karin. Meer zeg ik niet.
Een reactie posten