De vrouw van de Belangrijke Amerikaan had een trommel met koekjes naast me gezet, die ze met enige moeite had opengemaakt. Mijn volgende dilemma was nu: Neem ik een Koekje?
En het juiste antwoord is: Nee, natuurlijk niet!
Want dan had ik zitten kruimelen op de bank, waar later de vrouw van de Belangrijke Amerikaan weer zou plaatsnemen. Hoe had ik de kruimels willen wegwerken? Bovendien zou ik hoorbaar kauwen, de kruimels ook van mijn jurk moeten afkloppen, terwijl ik ondertussen een poging zou doen om het gesprek te volgen en op een natuurlijke manier op de Belangrijke Amerikaan zou moeten reageren.
Daarom had ik ervoor gezorgd dat ik van te voren iets gegeten had. (Toen ik nog buiten liep, dacht ik: als ik nu niets eet, ga ik straks trillen van de honger en kan ik me niet meer concentreren.) Ik had een Berliner Bol gekocht, die opgegeten, de suikerkruimels van mijn jas en mijn mouw gestreken. Toen ik mijn lippen wilden stiften, zag ik in mijn spiegeltje dat mijn hele gezicht onder de suiker zat, wat ik snel wegveegde, er ondertussen nog voor zorgend dat mijn handen niet zouden plakken, want die had ik nog nodig voor de Amerikaan, om zijn hand te schudden.
(Moet nu weg en het is nog wat donker voor een fatsoenlijke foto.)
5 opmerkingen:
Flop
Beste Flopke, pak met strakke hand een koekje. Zwiep het met een lichte zwaaibeweging in zijn geheel in je opengesperde mond. Maal,kraak,kruimel,smak,slik en kijk hem recht in de ogen aan.
smakelijk.
Flopke, het is erg amusant om te lezen hoeveel en welke zorgen jij je om één bezoek kan maken. Ik hoop dan ook dat de verslaggeving rond de Bekende Amerikaan hiermee niet klaar is. Zo zie je maar dat je neuroses bijzonder entertaining kunnen zijn.
Als ik jou was zou ik vaker vroeg opstaan. Die foto is een waar kunstwerk geworden!
Pietervrouw, als het nu een Gewone Amerikaan geweest was... eh, dan, had ik eh, dan had ik... Ik denk dat ik dan, eh...
dusss.
En Ivich, daar ben ik dus blij om. Welkom in de Wereld van Flopke. Ik dacht altijd dat iedereen dit had, maar het beter wist te verbergen. (Want dit gaat permanent door hoor. Als ik de deur uitstap, oversteek, een broodje koop, de trein neem, enz enz.)
Usje tot slot, in de winter moet dat dus wel lukken. Het heeft namelijk te maken met het Licht.
Een reactie posten