'Plofje, nu zitten we hier weer te eten en het vorige etentje heb ik nog niet op je blog gezien,' zei Mario.
Ik legde hem uit hoe het zat. Dat er veel niet op mijn blog komt, omdat ik niet weet wat ik erover moet zeggen. Maar dat dit niets te maken heeft met het etentje zelf, want dat ik het reuze gezellig vond.
Mario knikte en keek naar buiten. 'Maar het maakt niet uit,' zei hij peinzend. 'Want niemand weet wanneer het was, dat vorige etentje. Je kunt er morgen gewoon over schrijven.'
Vriendin W. zat er glimlachend bij te kijken. Af en toe knikte ze instemmend.
Bij het afscheid, zei Mario: 'Ik zie het morgen wel.'
En daar zit ik dan. Ik lig twee etentjes achter, de zon schijnt en ik moet hoognodig een paar dingen doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten