Een uitzondering ondergraaft de regel.
Niet dat elke regel na elke uitzondering altijd bij het grofvuil kan. Ik begrijp het probleem wel: met veel moeite verzin je een regel, dan vindt iemand een kleine uitzondering en doet in één klap al je werk teniet. En vaak is dat niet nodig, soms moet de regel iets worden aangepast. Of we moeten ons realiseren dat de regel niet zo absoluut is als we misschien dachten. Dat is trouwens ook vaak helemaal niet wat de regelverzinner wilde beweren.
Je kunt ook zeggen: als er eenmaal uitzonderingen worden gevonden, begint regel volwassen te worden. De schade valt vaak mee.
Maar dat een regel door de uitzondering bevestigt wordt... en dan helemaal de vanzelfsprekende luchtigheid waarmee men het vaak beweert, daartegen wil ik officieel protesteren. Wat mij betreft krabben we ons weer ouderwets achter de oren als we een uitzondering vinden.
En als het de regel onderuithaalt, wat geeft dat eigenlijk? We willen toch minder regels?
Nou dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten