vrijdag 30 maart 2012

Iiiiiek!

Gister zag ik vanuit mijn ooghoeken iets bewegen. Meestal als je dan kijkt, is het weg, maar in dit geval kwam het snel weer terug. Het was een muisje dat van achter de ene box overstak naar de andere en daarna de kamer doorkruiste.
Ik wil er graag bijhoren, daarom pas ik me aan, dus deed ik wat ik geacht werd te doen: gillen. Ik leek wel een wijf.
Het muisje werd daar onrustig van, rende terug naar de boxen en vluchtte achter de gordijnen.
Na veel gegil en hulp en nadat het muisje naar buiten was gejaagd, ging ik weer op mijn stoel zitten.
Maar het was niet meer zoals ervoor.
Waar kwam het beestje vandaan? Kwam het van buiten, was het via een kier door de deur geglipt? Of woonde het al langer binnen, ergens onder de vloer? Was het kortom een binnen- of een buitenmuisje? (Van Broer heb ik begrepen dat ze verschillend zijn. Als je een buitenmuisje binnenkrijgt, is dat geen probleem, want hij woont er niet, hij gaat altijd weer naar buiten.
Maar ja, andersom is dat ook zo...)
Als ik nu de kamer binnenkom, klop ik even.

maandag 19 maart 2012

Essentiële waarschuwing


Dit heeft nergens iets mee te maken, ik ben al lang niet meer in de bergen geweest, maar ik moest het nog altijd kwijt. Als ik door de bergen rijd en ik zie dit bord, dan denk ik aan jullie. Dan wil ik erover schrijven, maar ik heb geen computer, omdat ik dus door de bergen rijd.
Ik zie dat bord, ik snap dat er elk moment stenen naar beneden kunnen komen en dan denk ik altijd: nou en?
Ik ben gewaarschuwd, dat is natuurlijk winst. Maar je ziet de stenen niet aankomen, er zit geen raam in mijn dak. En dan nog, je kunt geen kant op als je over een smalle bergweg rijdt.
Natuurlijk is het goed te weten waar je aan toe bent, er moet geen informatie worden achtergehouden, alle bedreigingen moeten in kaart worden gebracht, kennis is essentiëel.
Maar op een of andere manier vind ik dat een erg subtiele aanleiding voor een verkeersbord.

zaterdag 17 maart 2012

Over niets

Als er belangrijke dingen gebeuren, maar je wilt de privacy van mensen respecteren, dan schrijf je er niet over en is er eigenlijk geen ruimte om te schrijven over wat minder belangrijk is.
Nu is privacy respecteren een ouderwetse en vooral linkse hobby. (Behalve als het over privacy van eigen inkomsten gaat, privacy over van wie je bergen met geld krijgt. Dat kan behoorlijk rechts zijn. Heel rechts zelfs. Linksvijandiggezindrechts.)
Maar de privacy van anderen respecteren, je mond houden en er niet eropaf gaan, aanbellen en beginnen te jennen, dat is erg Job-Cohennerig, daar loop je niet mee te koop.
Dus dan houd je je mond en doe je of je er niet bent.
Maar af en toe krijg ik de vraag of ik nog een keertje iets wil schrijven. En dan zeg ik niet: SCHRIJVEN? HOEZO MOET IK SCHRIJVEN? IK MAAK ZELF WEL UIT OF IK IETS GA SCHRIJVEN, BEMOEI JE MET JE EIGEN ZAKEN! Want hoewel het helemaal niet raar is in deze tijd om zo te reageren , blijf ik het een beetje onaardig vinden. Liever schrijf ik dan gewoon iets.
Maar ja, hoe schrijf je iets over niets?