vrijdag 31 oktober 2008

Sasaki

Op twitter ben ik een Japanse aan het volgen. Of een Japanner. Dat weet ik eigenlijk niet, want dat kan ik niet zien. Hij/zij heeft een petje op. Ik weet ook niet waarover hij/zij schrijft, wat hij/zij doet, ik begrijp er helemaal niets van. Maar ik vond de lettertjes zo grappig en het leek me vrolijk om die af en toe langs te zien komen. Vandaag twitterde het niet veel en nu is het helemaal stil. Misschien slaapt het. Ik weet eigenlijk niet hoe laat het in Japan is.
Het heeft het mailtje ontvangen, waarschijnlijk even bij mij gekeken, gezien dat ik slechts 42 mensen volg, dus dat ik geen spammer ben en het er toen maar bij laten zitten. Ik mag waarschijnlijk al blij zijn dat het me niet heeft geblokt.
En dat terwijl het me zo geestig had geleken als het me terug ging volgen, dat schept een band. Maar dat signaal is dus niet overgekomen.
Jammer.
En nu zal ik me steeds meer gaan afvragen wat het toch bedoelt.
Wat ik wil zeggen: als je al geen ingewikkeld leven hebt, valt daar heus wel iets aan te doen.

donderdag 30 oktober 2008

Weer een record aan gort

Het pingpongen gaat boven verwachting. Eergisteren werd Marinalog weer door het renteanalysecentrum gebeld (vijf) en gaf de telefoon door aan mij (zes). Ik vroeg met wie ik sprak - Eric van Dijk - en bedankte hem voor het bellen, waarna Eric als een pitbull bleef vragen waarom ik nu al wilde ophangen, omdat hij nog niet begonnen was. Daarna zei ik dat er een knaller van een onbetaalde lening van mevrouw Marinalog lag, maar om ook maar iets te kunnen beslissen, had ik een fiat van Pietervrouw nodig. Een tussenfiat om precies te zijn. Ik gaf haar nummer, hoewel ik de telefoon een paar keer moest wegleggen (sorry, ik krijg een ander lijntje) omdat ik stikte van de lach. Twee uur later belde Pietervrouw vanaf haar werk om te melden dat meneer Pietervrouw de telefoon had opgenomen (zeven). Ik had het pingpongen een paar dagen eerder aan hem uitlegd, hij vond het onbegrijpelijke onzin en kon er niet echt om lachen, maar had zich er nu toch manmoedig doorheen geslagen. Hij had Eric uitgelegd dat hij hier niets mee kon, en dat zijn vrouw hierover ging.
Als ze Pietervrouw straks echt bellen, zitten we op acht. Ik zeg: in 2009 staan wij met telemarketeer-ping-pong op de Olympisch Spelen.
(In welk land worden ze dan eigenlijk gehouden?)

maandag 27 oktober 2008

Meubels in de war

Kamer opnieuw ingericht, want er komt een nieuwe lamp bij en die moet een beetje mooi uitkomen, het kon weer eens niet op een koopje en het geld is nu echt wel op, dus laat die kredietcrisis maar komen. (Als de lampenfabriek in Italië maar niet failliet gaat, want die lamp moet nog geproduceerd worden en is er pas over een paar weken.)
Ik geloof heilig dat dit soort opruimacties doorwerken en dat er in mijn hoofd iets vergelijkbaars gebeurt. Dat zou best eens kunnen, want ook daar: de meubels staan in de war en de lamp is nog lang niet binnen.
Of zou er toch ook nog iets anders zijn?

zondag 26 oktober 2008

Correcte stemming

Moet er een enquête worden gehouden over of Flopke zich bekend moet maken, vroeg ik, met een extra slag om de arm. Voor de zekerheid zette ik achter één antwoordalternatief dat dat het juiste antwoord was. Tot mijn onuitsprekelijke vreugde is daar met grote meerderheid voor gekozen is. 71% vond inderdaad dat zo'n enquête niet nodig is. 21% vond dat eveneens, maar wilde wel persoonlijk een foto ontvangen. Dat maakt dat het aantal tegenstemmers in het totaal op 92% komt. Een verwaarloosbare 7% wil dat de enquête er wel komt.
En waar die ene procent is gebleven? Dat is nu nog eens een goede vraag voor een volgende enquête.
Aan de foto kunnen jullie trouwens zien: zelf bak ik er niets meer van. Ook daar heb ik jullie tegenwoordig voor nodig.

vrijdag 24 oktober 2008

Flopke-contest (die ik verlies)

Werd net gebeld door die boef van een telemarketeer, want die blijft maar bellen, dus deugt het niet. Ik moet ten koste van alles voorkomen dat ik per ongeluk toch een keer ja zeg, maar moet hem ondertussen dus wel laten terugbellen. Het wordt nog gevaarlijk.
Maar nu eerst met een strak programma de avond in. Voor ik ga nog even deze ingezonden foto. Gips inderdaad. En dit is dus 116.
Dat begint toch echt te rieken naar een contest.
Zul je net zien: dan bén je Flopke, maar bij de Flopke-contest bungel je ergens onderaan.

donderdag 23 oktober 2008

Ping Pong Ping Pong

En opeens gaat het hard met het telemarketingpingpong. Ik werd gebeld door het kredietcentrum. Ze hadden me eergister benaderd, via mevrouw Marinalog. (Op dat moment realiseerde ik me dat ik de telefoon van Marinalog had overgenomen, die werd een dag later teruggebeld, gaf mijn nummer door. En nu werd ik weer gebeld. We zitten dus al aan vier.)
Het ging dus niet om mijn lening, maar om die van mevrouw Marinalog, wilde deze man weten.
Klopt, zei ik.
En dat was meer dan 7000 euro.
Zéker, zei ik.
Hoeveel is al terugbetaald? vroeg hij.
Dat moet ik navragen.
Graag, zei hij.
Stilte.
Vraagt u het, vroeg hij.
Ja, zei ik.
Stilte.
Nu, vroeg hij.
Nee, dan moet ik haar even bellen.
Moet ik nog even uitleggen waarover het gaat, vroeg hij.
Graag, zei ik.
Hij begon snel te vertellen wat het kredietcentrum allemaal doet en toen zei ik: want weet u, ik heb er namelijk helemáál geen verstand van.
Maar mevrouw Marinalog gaat er zelf niet over, vroeg hij enigszins verbaasd.
Nee, zei ik, ik ben haar zaakwaarnemer.
Mocht hij me dan later terugbellen.
O ja, zei ik, heel graag.
En dus belt hij morgenmiddag terug. Tussen vier en kwart over vier, heb ik gevraagd. (Jammer dat ik zo onnauwkeurig was. Ik had gelijk moeten vragen of hij 13 minuten over vier kon bellen.)

woensdag 22 oktober 2008

Telemarketing-ping-pong, The Sequel

Achter de schermen wordt keihard gewerkt aan het telemarketeer-ping-pong. Ik stuur regelmatig telemarketeers door naar Pietervrouw, maar ik weet niet of ze overkomen, want Pietervrouw is slecht bereikbaar deze dagen. Ze schijnt een eigen leven te lijden, wat in dit kader natuurlijk jammer is.
Marinalog is me te hulp gekomen en is zo gul om haar telemarketeers aan mij uit te besteden. Gister kon ze haar mobieltje aan mij geven, en was er voor de telemarketeer geen redden meer aan. Vandaag moest ze mijn telefoonnummer doorgeven en moest de dienstdoende telemarketeer me bellen. Dat heeft ze nog niet gedaan. Wel wist de betreffende telemarketeer al dat er een zaakwaarnemer was. Dat ben ik dus. En aangezien ik het fiat van Pietervrouw nodig heb, zouden we gemakkelijk aan drie moeten komen.
Maar ja, dan moeten ze wel bellen natuurlijk.
En wij moeten opnemen.

maandag 20 oktober 2008

Seks en de kredietcrisis

Ik heb het mezelf weer eens niet gemakkelijk gemaakt, want wat is de link tussen seks en de kredietcrisis? In het optimistische geval kan seks worden ingezet om het hoofd even van de problemen af te leiden. Maar alles bij elkaar denk ik niet dat de kredietcrisis een grote impuls zal geven aan het seksuele leven van ieder die erbij betrokken is.
Zo is Bos domweg niet veel thuis deze dagen.
En het ING-bestuur krijgt geen bonus dit jaar. (Een gedachte die ik trouwens kan volgen. Vergelijk dat eens met het stempeltje dat je vroeger in je schriftje kreeg als je netjes geschreven had. Het systeem zal mogelijk aan inflatie onderhevig zijn geweest en misschien kreeg je later ook wel een stempeltje als je niet slordig geschreven had. Maar als je je lesje niet af had en je had je schriftje in het water laten vallen, dan kreeg je geen stempeltje. En de juf legde dat niet eens uit.)
Maar goed, dit heeft niets met seks te maken . Hooguit dat de ING-bestuurders nu moeten bezuinigen. En tenzij vrouw, minnares en dames van lichte zeden het allemaal bijzonder sportief opvatten en iets extra's willen doen, vrees ik dat ik toch moet concluderen: hoe lager de koersen, hoe kariger de seks.

vrijdag 17 oktober 2008

Presidentsverkiezingen

Ik zou nu iets schrijven over seks en de kredietscrisis. Daar ben ik eerlijk gezegd nog niet helemaal uit, misschien morgen. Want dit wil ik vandaag even kwijt. Ik zag vanochtend deze foto in de krant en telkens als ik hem zie, moet ik hardop lachen. Ook als ik eraan denk trouwens.
En dan te bedenken dat het echt spannend is wie van de twee gaat winnen.

woensdag 15 oktober 2008

Foto

Soms krijg ik wel eens de vraag of ik niet iets leuks met mijn foto's kan bedenken, wat dat mijn trucje een beetje flauw begint te worden. Dat zei 117 trouwens niet (als ik anoniem ben, dan zij ook). Zij stuurde me alleen deze foto op en vroeg zich af of dit familie van me was.
Ik weet het eigenlijk niet, maar als dat zo is, dan zou het uit de speelse tak moeten komen.
Ondertussen denk ik na over hoe een leuke foto eruit ziet. (Zo eigenlijk wel. Maar ja, dat kost tijd en ik ben druk, waarover later vast meer.) Ik zal weer eens ietsje beter mijn best doen.
En om jullie aandacht ondertussen vast te houden, ga ik het in mijn volgende blog hebben over seks en de kredietcrisis.

dinsdag 14 oktober 2008

Er kan weer gestemd worden

In een zielige poging om wat interactiever te worden, heb ik een enquête deze blog geplaatst. De vraag luidt: moet er een enquête komen over de vraag of ik me bekend moet maken. Daar is het immers allemaal om begonnen en ik heb een vaag vermoeden dat er nog altijd bezoekers zijn die ermee zitten. Achteraf zal ik de resultaten bespreken en interpreteren.
Tot die tijd: kijk in de rechterbalk en stem!
En commentaar kan uiteraard bij de reacties worden geplaatst. Ook dat zal worden meegewogen in de uiteindelijke evaluatie.

maandag 13 oktober 2008

Wat heeft dat er nu mee te maken?

Gelukkig, Agnes van UPC belde. Of ik daar klant was? En of ik internet had. 'Want dan hebben we een aanbieding.'
'We?'
'Ja.'
'Bent u niet alleen?'
'Hoe bedoelt u?'
'Nou, heeft u een relatie?'
'Met UPC?'
'Of gewoon.'
'Ja, ik werk voor UPC. Ik wil u een product aanbieden.'
'Wat voor product? Een echt product, van hout of steen? Of is het digitaal.'
'Digitaal.'
'U doet niet aan badkamers bijvoorbeeld?'
'Nee. We zijn van UPC.'
'Geen tijdschriften.'
'Nee.'
'Voedingsmiddelen?'
'Nee, ik ben van UPC, uw kabelmaatschappij.'
'En daar bent u strict in.'
'Hoezo?'
'Geen contacten met de directie? Over het uitbreiden van het pakket aan diensten en producten.'
'Wat bedoelt u?'
'Bent u vegetarisch?'
'Wat heeft dat ermee te maken?'
'Niets, ik was benieuwd. Maar goed, als u niet over de voedingsmiddelen, de badkamers of tijdschriften gaat, dan moet ik u doorsturen naar mijn zaakwaarnemer.'
Agnes klonk erg op haar hoede. Of ik haar ieder moment gillend op haar nek kon springen. Maar dat kon niet, want er zat een telefoonlijn tussen.
En hoe je een digitaal product illustreert? Geen idee.

zondag 12 oktober 2008

Daar is 'ie weer

Schreef ik net dat ik niet meer gebeld werd, stond ik op het punt om weg te gaan, ging de telefoon over. De Gelderlander.
Wat goed dat jullie bellen, riep ik. Ik zat er op te wachten, maar nu moet ik weg.
Zal ik later terugbellen, vroeg een overdonderd meisje.
Nou graag! riep ik.
Maandag belt ze terug.

vrijdag 10 oktober 2008

Telefoon in de wilgen

Mijn telefoon hangt in de wilgen. Heb ik daar niet zelf opgehangen, dat hebben zij gedaan, ze bellen me niet meer. Zou ik op een zwarte lijst voorkomen? Is nu ik met Pietervrouw aan het ballen ben geslagen het hek van de dam bereikt? Om niet gebeld te worden moet iedereen zich hoogstpersoonlijk op een lijst laten zetten, ik geloof dat ik de enige ben die er door de tegenpartij is opgezet. Terwijl ik zo graag zou willen praten over mijn pensoengat en mijn energierekening.
En wat verlang ik ernaar om mijn rente laten analyseren door een speciaal daarvoor in het leven geroepen centrum.

donderdag 9 oktober 2008

Succes

De filelengte was vanochtend iets minder dan andere dagen: (van 250 nu 214 kilometer, las ik ergens). Hoe het vanavond verliep, weet ik niet, maar filevrij was het zeker niet. Dat moet een teleurstelling zijn voor alle automobilisten die nu dachten eens extra snel op hun bestemming te zijn.
De extra treinen die ter gelegeheid van de filevrijedag zijn ingesteld, reden trouwens door een wisselstoring met horten en stoten. Wel extra treinen tussen Utrecht en Schiphol, maar de reguliere treinen werden lange tijd omgeleid. Met de extra treinen tussen Utrecht en Ede-Wageningen ging het goed. (Jammer dat er bij Ede-Wageningen niet zoveel reizigers opstappen. De trein had beter even naar Arnhem kunnen doorrijden, waar het drukker is, maar ja, als je je op de treinenloop concentreert, is het lastig om daarbij met reizigers rekening te houden.) Vanochtend noemde de ANWB de filevrijedag een succes.
Hoe ze er vanavond tegenaan kijken, weet ik nog niet, maar ik begreep wel dat het uiteindelijk de bedoeling was dat er over mobiliteit werd nagedacht. En dat zal wel. En tja, dat je dat op de weg dan niet merkt... sommige mensen zijn zo zuigend negatief.

woensdag 8 oktober 2008

Beroemd

Waarom stuur je die post over de filevrije dag niet naar de Volkskrant, vroeg J. Dat was een goed idee, want ik wil echt wel beroemd worden, maar ben ook lui aangelegd.
Ik mailde het naar de krant en vanochtend stond het erin. Wel met een pseudoniem eronder. Want als ik met Flopke zou ondertekenen, nou ja, dan zouden ze weten dat ik het ben en dat ik er hier al over heb geschreven.
Ik overweeg nu toch maar opinieleider te worden.

dinsdag 7 oktober 2008

Kredietcrisis

Tegenwoordig kijk ik zelden naar het journaal, want dan blijft de tv maar aanstaan en dat is zonde van je leven. In de krant sla ik de financiële verhalen over (vanochtend had ik hem snel uit). Geld interesseert met niet, zolang ik genoeg heb (wat zelden het geval is), maar ik speel er dus zeker geen spelletjes mee. Die hele kredietcrisis gaat daarom een beetje aan mij voorbij.
Toch is dat niet helemaal het geval. Vannacht droomde ik dat ik op de drempel van het ziekenhuis zo'n zeven losse euro's vond. Ik stopte ze in mijn zak en voelde me schuldig.

zaterdag 4 oktober 2008

Filevrije dag

De ANWB organiseert donderdag een filevrije dag. En daar zit ik een beetje mee. Het klinkt natuurlijk goed, zo in eerste instantie, maar ergens klopt het niet. Want het betekent dat we dan niet in de auto mogen stappen, anders wordt het te druk en dan verpest je het. En dan staan er inderdaad geen files, maar wie heeft daar iets aan?
Eigenlijk alleen degenen die er niet aan meedoen.
Het is een soort Escher-achtige gedachte, waarop ik mijn hersens vandaag eens goed ga laten vastdraaien.

donderdag 2 oktober 2008

Niets, niemand...

Wat jammer dat ze het nu zo laten afweten. De telefoon zwijgt in alle spreekwoordelijke talen. Niets, niemand. Terwijl we zoveel nieuwe plannen hadden.
Ik wilde ze alle hoeken van de kamer laten zien, ik wilde ze met suizende oren laten vragen waar in gódsnaam ik het over had, om hen daarna door te sturen naar Pietervrouw, die hen virtuoos zou opvangen, zou zeggen dat ze de papieren erbij moest pakken en hen héél lang zou laten wachten, al rommelend en van alles op de grond laten vallend.
We zitten er helemaal klaar voor.
Maar ze bellen niet meer.