Gister zat Durksie aan het uiteinde van een lange tafel en riep: 'Flopke, waarom sta ík nog niet op je blog?'
Ze keek me lachend aan en sloeg bereidwillig haar handen voor haar gezicht.
Een paar uur eerder was ze door een taxi pal voor het restaurant afgezet, het leek het wel of ze de taxi in de hal had laten parkeren. Durksie houdt niet zo van lopen en ze komt nooit op de fiets, want die staat al jaren aan een stevige kabel voor haar huis geparkeerd. De sleutel is ze kwijt. En wijs je ernaar, dan zegt ze dat ze echt keer een slijptol nodig heeft, met minder krijgt ze hem niet los. Maar ja, hoe komt ze aan een slijptol?
Het liefst rijdt Durksie in haar eigen auto. Het is een prachtige auto en hij is tamelijk duur. Ze heeft hem van haar werkgever geëist, om er vervolgens met strakke regelmaat deuken in te rijden. (Als Durksie even geen auto heeft, staat die bij de garage om te worden uitgedeukt.)
Dus ik zei: Durksie, morgen ben jij de eerste.